… για να γελάω(;) καλύτερα.

Δυσοίωνες είναι οι προοπτικές για την οικονομία της χώρας και φυσικά όταν η οικονομία δεν πάει καλά επηρεάζει ένα μεγάλο φάσμα της καθημερινότητάς των ανθρώπων προς το χειρότερο βέβαια. Το πιο περίεργο όμως της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι στην κοινωνία επικρατεί μια ηρεμία, οι σκηνές και οι εικόνες των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας μοιάζουν να ανήκουν σε ένα μακρινό παρελθόν. Κι αυτό είναι που με φοβίζει πολύ…

Ο χειμώνας βρίσκεται μπροστά μας και οι πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται ξαφνικά υπερχρεωμένοι έναντι του δημοσίου, χρωστούν στο κράτος περισσότερα από όσα βγάζουν, σε λίγο δε θα μπορούν να αποκτήσουν ούτε καν τα στοιχειώδη με αυτό το ρυθμό που επιβάλλονται οι φόροι. Κι όμως η ελληνική κοινωνία μοιάζει να έχει γυρίσει το κεφάλι προς τον ουρανό και να σφυρίζει αδιάφορα. Τούτο κατά τη γνώμη μου μπορεί να ερμηνευτεί με δυο τρόπους. Είτε ο Πάγκαλος είχε δίκιο και τα φάγαμε μαζί, οπότε τώρα τρώμε από τα έτοιμα και κοιτάμε να τα φέρουμε βόλτα όπως όπως, είτε απλώς το καζάνι βράζει κι απομένει να δούμε τη στιγμή της εκτόνωσής του, η οποία αυτή τη φορά θα είναι εξαιρετικά βίαια. Ήδη οι οιωνοί περιφέρονται πάνω από τα κεφάλια μας κι ας εθελοτυφλούμε. Η Χρυσή Αυγή δημοσκοπικά φέρεται να είναι το τρίτο κόμμα, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν απηυδήσει από το τρέχον πολιτικό σύστημα κι αποζητούν ριζοσπαστικές αλλαγές, έστω και χωρίς σοβαρή σκέψη. Ο χειμώνας που θα έρθει θα βρει πολλά νοικοκυριά χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης λόγω της υψηλής του τιμής και σίγουρα θα σημειωθούν γεγονότα που θα γεμίζουν τα δελτία των ειδήσεων. Οι ανατιμήσεις στα βασικά προϊόντα διατροφής είναι προ των πυλών ενώ το ψαλίδι στους μισθούς αλλά και η ανεργία φουντώνει. Η υγεία παραπαίει, γνωρίζω γιατρούς που δέχονται ασθενείς στα ιατρεία τους χωρίς να πληρώνονται. Η δικαιοσύνη τραβά το δικό της Γολγοθά, ενώ περικόπτουν και τις αμοιβές των ένστολων… Αυτό το τελευταίο είναι πολύ λεπτό σημείο και δεν ξέρω που μπορεί να οδηγήσει. Στην Πορτογαλία ο στρατός εξέδωσε μια τρομακτική, για τις δικές μου αντιλήψεις, ανακοίνωση, είναι άραγε απίθανο αυτό να το δούμε και αλλού; Και στη χώρα μας ενδεχομένως;

Οι κυβερνώντες σίγουρα γνωρίζουν ότι οι αποφάσεις τους πιέζουν όλο και περισσότερο τον εξαθλιωμένο πια λαό. Ο πολιτικός οφείλει να κοιτάζει στο μέλλον και οι αποφάσεις του να εξαρτώνται από τη ματιά του αυτή και όχι απλώς να αποφασίζει χωρίς να σκέφτεται και χωρίς να προγραμματίζει. Από ότι δείχνουν τα πράγματα τέτοιοι πολιτικοί δεν υπάρχουν, οι Γιωργάκηδες κι οι Αντωνάκηδες είναι μόνο για σφαλιάρες. Ο λαός όμως δεν υποφέρει άλλο, η υπομονή του κάποια στιγμή θα εξαντληθεί κι όταν αυτό θα συμβεί εύχομαι ολόψυχα στους δρόμους να ακούγονται μόνο συνθήματα κι ο κόσμος να ανασαίνει καθαρό αέρα κι όχι δακρυγόνα και μπαρούτι…

Καλό μήνα να έχουμε!

Ενημερωση 2/10/2012

Προσθέτω στην ανάρτησή μου το σχόλιο που έγραψε η RoadArtist πιο κάτω γιατί συμπληρώνει την ανάρτηση άψογα.

«Νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει από την εποχή που συζητούσαμε για το ‘μαζί τα φάγαμε”, τουλάχιστον για μένα. Δεν είναι αυτός ο λόγος που ο κόσμος είναι τόσο παγωμένος. Γιατί είναι παγωμένος, όχι αδιάφορος, ούτε απαθέστατος. Όσοι κατέβηκαν και στην τελευταία διαδήλωση που έγινε στην Αθήνα (χιλιάδες κόσμος, καμία αναμετάδοση από media, μόνο διαδικτυακά) ένιωσαν πως ήταν μάταιο…, όσοι κατεβαίναν καθημερινά και τότε με τους αγανακτισμένους, κατάλαβαν πως δυστυχώς δεν βγαίνει τίποτα με αυτό τον τρόπο αντίδρασης, χρειάζονται άλλοι, διαφορετικοί. Το θέμα είναι πως δεν ξέρουμε το πως.
Ότι ακριβώς έγραψε η Άιναφετς παραπάνω. Έχει αλλάξει η εποχή, το θέμα είναι παγκόσμιο… Ο κόσμος δε ξέρει πως να αντιδράσει αποτελεσματικά. Βλέπει ότι συνέχεια πληρώνει, ότι υπάρχει όμως ατιμωρησία για τους πολιτικούς και όσους φοροδιαφεύγουν, συνεχίζεται κανονικά η διαφθορά, και μάλιστα τώρα τα νέα μέτρα ας μη τα ονομάσουμε “οικονομικά”, ας τα πούμε πλήρως ισοπεδωτικά…
Το μόνο σίγουρα είναι πως δε θα βοηθήσουν στην καλυτέρευση της οικονομίας. Αυτό είναι το πιο τραγικό. Τα κόμματα για ακόμη μια φορά καταπατούν τις προεκλογικές τους δηλώσεις… και καταστρέφουν ολοσχερώς τους αδύναμους. Προφανώς έτσι όπως πάνε τα πράγματα θα έρθει μια στιγμή που θα γίνει ένα μεγάλο μπαμ και η κατάσταση δε θα συμμαζεύεται με τίποτα. Γιατί όταν κατεβαίνεις στο δρόμο, σε τέτοιες δύσκολες περιόδους, τότε θα υπάρξουν θύματα και αίμα. Υπομονή κάνει ο κόσμος πριν γίνει το μπαμ. Μήπως αλλάξει η πορεία των πραγμάτων. Ίσως ακουστεί παρατραβηγμένο, μα πλέον υπό αυτές τις συνθήκες, νιώθω πως σήμερα μας οδηγούν σε δικτατορία. Η ΧΑ είναι ένα συστηματικό κόμμα, που προωθείται από εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας. Μας ωθούν αυτή τη στιγμή σε περίεργες καταστάσεις. Το σκηνικό του μέλλοντος προβλέπεται εφιαλτικό. Μόνο μια έκπληξη μπορεί να ανατρέψει όσα έρχονται.«

Ποιος κέρδισε τελικά στις χτεσινές εκλογές; Θα ήθελα να δώσω μερικές απαντήσεις, να παραθέσω μερικές σκέψεις, έστω και τόσο νωρίς χωρίς τα πράγματα να έχουν ακόμα κατασταλάξει.

Από τη βουβή προεκλογική περίοδο βγήκε μια κραυγή. Κραυγή όχι αγωνίας αλλά ελευθερίας. Τίποτα πια δεν είναι δεδομένο. Μεγάλα κόμματα πια δεν υπάρχουν, τουλάχιστον ως ποσοστό εκλογικών αποτελεσμάτων. Διαφάνηκε πως πια ο λαός έχει απαγκιστρωθεί από τα κομματικά επιτελεία, ειδικά οι νέοι άνθρωποι. Παρατηρώντας τις αναλύσεις τόσο των δημοσκοπικών ευρημάτων όσο και των εκλογικών αποτελεσμάτων, διαφαίνεται πως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψήφισαν μόνο οι άνω των 60 ετών ψηφοφόροι. Τούτο σημαίνει πως με το πέρασμα του χρόνου οι πολίτες θα αποστασιοποιούνται από τα στενά κομματικά πλαίσια του (πρώην) δικομματισμού και όχι μόνο. Πλέον έγινε σαφές πως πραγματικά ο λαός αποφασίζει ελεύθερα, ανεξάρτητα κι απενοχοποιημένα, χωρίς να υπάρχει τίποτα a priori δεδομένο. Οι πολιτικοί σχηματισμοί θα κρίνονται από εδώ και στο εξής για την τήρηση των δεσμεύσεών τους και το πελατειακό σύστημα που μέχρι τώρα στήριζε το δικομματισμό μοιάζει να χάνει σε επιρροή. Αυτό ήταν κατά τη γνώμη μου το μήνυμα των χτεσινών εκλογών κι αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη της Δημοκρατίας.

Τα αποτελέσματα των χτεσινών εκλογών ήταν κόλαφος κατά των δυο (πρώην) μεγάλων κομμάτων. Η μεταπολίτευση, έτσι όπως την είχαμε στο μυαλό μας μέχρι σήμερα τελείωσε. Νέα πολιτικά ήθη οφείλουν να καλλιεργηθούν, αυτά της συνεργασίας, της εξάλειψης των «δήθεν» διαφορών που συντηρούν αποστάσεις, της προσέγγισης και της συμμετοχής. Οι νέοι άνθρωποι, αυτοί που κρατούν πια τα ηνία της χώρας στα χέρια τους, μοιάζει να έχουν αποφασίσει πως θέλουν να ζουν με αξιοπρέπεια και αξιοκρατία. Οι σχέσεις δούναι και λαβείν για ψηφοθηρικούς λόγους που είχε καλλιεργήσει στο παρελθόν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τους πολίτες  φαίνεται πως πέθαναν μαζί με την παντοδυναμία τους. Η ανασύνταξη των δυνάμεών τους μοιάζει, κατά τη γνώμη μου, αρκετά δύσκολη κι αν ποτέ αυτό γίνει πραγματικότητα θα απαιτήσει μια ισχυρή προσωπικότητα στο τιμόνι των δυο αυτών κομμάτων του ύψους του Κωνσταντίνου Καραμανλή ή του Ανδρέα Παπανδρέου. Τέτοια πρόσωπα δε φαίνεται να υπάρχουν, τουλάχιστον όχι στον ορίζοντα που μπορούμε να διακρίνουμε.

Οι πολίτες της χώρας είδαν χτες αυτό που μέχρι προχτές έμοιαζε αδιανόητο ή σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Αντίκρισε ποσοστά για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που δεν μπορούσε καν να φανταστεί. Αυτό από μόνο του είναι πια αρκετό για να γκρεμίσει συθέμελα τα δυο αυτά κόμματα. Τίποτα πια δε μοιάζει να κρατάει τον ψηφοφόρο στα κόμματα αυτά. Αν δε, ο ΣΥΡΙΖΑ που παρουσίασε τρομακτική άνοδο καθώς και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Δημοκρατική Αριστερά τηρήσουν υπεύθυνη στάση και συνδράμουν στην καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου και της καθημερινότητας των σύγχρονων Ελλήνων, θα παγιώσουν τις δυνάμεις τους και θα διαδραματίσουν από εδώ και στο εξής πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Το μοναδικό ανησυχητικό φαινόμενο ήταν αυτό της ανόδου της Χρυσής Αυγής. Το μέχρι τώρα πολιτικό σύστημα φέρει μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό και πρέπει να αναλογιστεί τα λάθη του. Διότι, θεωρώ πως δεν είναι η Χρυσή Αυγή που με τις ίδιες δυνάμεις και προσπάθειές της η αιτία που μπήκε στη Βουλή αλλά τα τραγικά λάθη, οι παραλήψεις και η ασυδοσία των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Με δεδομένο όμως ότι έλαβε ποσοστό 7%, είμαστε υποχρεωμένοι να ακούσουμε τον πολιτικό τους λόγο και εντός της Βουλής πλέον, κρίνοντάς τους με τα ίδια κριτήρια που θα κρίνουμε από εδώ κι εμπρός κι όλους τους υπόλοιπους.

Αναμένοντας τις πολιτικές εξελίξεις από σήμερα κι εμπρός, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στη νίκη Ολάντ στη Γαλλία. Δεν ξέρω αν οι εκλογές στην Ελλάδα και στη Γαλλία σταθούν η αφορμή και η απαρχή για μια πιο κεντρώα – αριστερή στροφή της Ευρώπης, θεωρώ όμως σχεδόν σίγουρο ότι η αδιάλλακτη και ξεκάθαρα σοβινιστική πολιτική της Γερμανίας αρχίζει πλέον να χάνει έδαφος. Ίσως είναι πια η στιγμή η Ευρώπη να αρχίσει να δρα ως Ευρώπη των πολιτών της και όχι ως Ευρώπη των Γερμανών και των γερμανικών συμφερόντων. Σίγουρα η οικονομία είναι ένας θεμελιώδης παράγοντας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς, αλλά τι να την κάνει κανείς μια ισχυρή και εύρωστη οικονομία όταν οι πολίτες είναι εξαθλιωμένοι και πεινάνε;

Η μεταπολίτευση τελείωσε. Μαζί της φαίνεται πως τελείωσε και ο δικομματισμός. Ίσως τα συμπεράσματα μου να είναι βιαστικά. Ίσως να είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα. Το βέβαιο όμως είναι πως ο ψηφοφόρος πια είναι υπεύθυνος για την επιλογή του κι αποφασίζει για το καλό της χώρας και όχι μονάχα για το προσωπικό του συμφέρον. Έβγαλε από πάνω του τη στενή και ανεπιθύμητη εξάρτηση από τα βουλευτικά και κομματικά γραφεία. Κι αυτό μόνο σε όφελος της χώρας μπορεί να οδηγήσει.

Χρησιμοποιώ παραλλαγμένο ελαφρώς τον τίτλο του βιβλίου [1] του Κορνήλιου Καστοριάδη θέλοντας να τονίσω δυο πράγματα. Το πρώτο είναι η κατάντια η δική μας, ως λαού, που έχουμε επιλέξει αλλά και ανεχόμαστε τους ασήμαντους να μας κυβερνούν. Το δεύτερο είναι οι ασήμαντοι που έχοντας χάσει κάθε μέτρο, κάθε όριο και κάθε αίσθηση ευθύνης και σοβαρότητας, προχωρούν στην απαξίωση του λαού, έχοντας βεβαίως οι ίδιο εξασφαλίσει πρώτα τα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Επέστρεψα στο ιστολόγιό μου, παρά το γεγονός ότι βρισκόμουνα σε «άδεια» λόγω έλλειψης χρόνου, καθόσον είμαι εξαιρετικά οργισμένος με όλα όσα αποφασίζουν οι ασήμαντοι για μένα, για τα παιδιά μου, για την οικογένειά μου, για την πατρίδα μου. Οι ασήμαντοι ευθύνονται για την κατάντια του τόπου και δυστυχώς οι εξελίξεις δείχνουν ότι πριν την οριστική τους αποχώρηση θα έχουν κάνει μεγάλη και μη αναστρέψιμη ζημιά. Η χώρα θα βυθιστεί στο τέλμα της απαξίωσης, της κοινωνικής ανισότητας, της ύφεσης και της φτώχιας για πολλές δεκαετίες. Κάθε προσπάθεια που έχει καταβάλει ο Έλληνας τα τελευταία χρόνια για να δημιουργήσει, να φτιάξει, να προγραμματίσει και ονειρευτεί διαγράφεται με μια μονοκοντυλιά εξαιτίας της επικράτησης των ασήμαντων. Και προς τούτο βεβαίως, συνδράμουν ευχαρίστως και οι «εταίροι» μας της Ε.Ε. που κλαίνε κάθε βράδυ αγωνιώντας για το μέλλον μας.

Μεταξύ των άλλων, τα ασήμαντα μυαλά των ασήμαντων, αποφάσισαν να καταργήσουν τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. (Αν πάτε στην επίσημη ιστοσελίδα θα σας οδηγήσει εδώ, ρίξτε μια ματιά, αξίζει τον κόπο) Κινδυνεύουν έτσι να μείνουν προγράμματα ανέγερσης χιλιάδων κατοικιών ανολοκλήρωτα, 120.000 χιλιάδες οικογένειες να χάσουν την επιδότηση ενοικίου και 83.000 δανειολήπτες να χάσουν την επιδότηση του στεγαστικού τους δανείου, για να μη μιλήσουμε και για την απώλεια των θέσεων εργασίας των ανθρώπων που εργάζονται στον οργανισμό. Ο παραλογισμός των ασήμαντων έχει ξεχάσει κάτι βασικό: Πως ο Ο.Ε.Κ. λειτουργεί με κεφάλαια των εργαζομένων που έχει προέρθει από τη δουλειά τους. Και πως έχει ήδη αναλάβει κάποιες υποχρεώσεις (επιδότηση ενοικίου, επιδότηση επιτοκίου δανείων) και αυτές με μια υπογραφή τους εξαφανίζονται κι αφήνουν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου εντελώς ξαφνικά ξεκρέμαστους! Αυτή η πολιτική είναι όχι μόνο πολιτική ασήμαντων μυαλών αλλά πολιτική ανίκανων μυαλών.

Η οργή μου είναι εμφανής και έκδηλη. Δεν μπορώ πια να ανεχτώ τους ασήμαντους. Στη ζωή μου προσπαθούσα πάντα να μην έχω αρνητικότητα, αλλά τώρα πια θεωρώ ότι οι ασήμαντοι δε με εκπροσωπούν πια, δεν είναι η κυβέρνηση της χώρας μου. Είναι απλώς μια κατοχική κυβέρνηση που κοιτάζει να διασφαλίσει τα συμφέροντα όχι των πολιτών της. Κύριοι, ή μάλλον διαγράφω την προηγούμενη λέξη κι αρχίζω από την αρχή. Ασήμαντοι, εγώ πια δεν ανήκω σε αυτούς που κυβερνάτε. Οι αποφάσεις σας με αφήνουν αδιάφορο και σας κατατάσσω στους ανθρώπους που έβλαψαν τη χώρα μου. Ελπίζω, έστω και την ύστατη στιγμή να καταλάβετε σε τι δεινά οδηγείτε τον τόπο και να αλλάξετε ρότα…

Εις το επανιδείν, συμπορευτές του παραλόγου!

[1] Η άνοδος της ασημαντότητας. Κορνήλιος Καστοριάδης.

Μαυρογυαλούρος

Γίνονται στο εξωτερικό κάποια πράγματα τα οποία είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Στο Ελλαδιστάν έχουμε τη συνήθεια να τα αντιγράφουμε χωρίς τα «έξυπνα» και τρανά πολιτικά μυαλά μας να τα επεξεργάζονται και να τα προσαρμόζουν στην Ελληνική πραγματικότητα…

Προσφάτως, και προς εφαρμογή του νόμου για την αύξηση των ωρών εργασίας στο δημόσιο, κληθήκαμε να επιλέξουμε τις ώρες προσέλευσης και αποχώρησης από την υπηρεσία. Από 7:00 – 15:00 μέχρι 9:00 – 17:00 ανά μισή ώρα. Τα μεγάλα μυαλά των υπουργείων είπαν: Θα αυξήσουμε κατά μισή ώρα τις ώρες εργασίας κι έτσι θα είναι σαν να έχουμε 46.600 περισσότερους υπαλλήλους! Φοβερή σκέψη, αλλά ξέχασαν κάτι. Μπορεί να δουλεύει ο Άγγλος nine to five, για να το πω αγγλιστί (!), αλλά κάνει και διάλειμμα για φαγητό ενδιάμεσα. Εδώ απαιτείς από τον υπάλληλο κύριε υπουργέ να δουλεύει σερί όλες αυτές τις ώρες στέλνοντας του μάλιστα και ραβασάκια ότι ο υπάλληλος δεν μπορεί να λείψει πάνω από δυο ώρες το μήνα από τη δουλεία του, και μάλιστα για σοβαρότατο λόγο, αλλιώς κινδυνεύει να απολυθεί… Και πως θα αντέξει νηστικός ο άνθρωπος από το πρωί μέχρι το απόγευμα; Ή μήπως αν λιγοθυμήσει από την πείνα θα είναι παραγωγικότερος; Φοβερό αυτό όμως περί της αύξησης  κατά 46.600 υπαλλήλων, φανερώνει κοφτερό μυαλό πίσω από αυτή τη σκέψη. Και δε μου λες εσύ ο έξυπνος, αφού έχεις 46.600 περισσότερους δεν απολύεις άλλους τόσους για να μειώσεις ακόμα περισσότερο το μισθολογικό κόστος; Και μετά γιατί δεν αυξάνεις τις ώρες κατά μια ακόμα και να απολύσεις άλλους 93.200; Και στο τέλος να δουλεύει ένας για 150 ώρες τη μέρα και να διώξεις όλους τους υπόλοιπους;

Στις συγχωνεύσεις των δημοσίων οργανισμών και φορέων, προκειμένου να γίνουν τα πράγματα καλύτερα, έκλεισαν τα «μαγαζιά» και είπαν στους υπαλλήλους που περίσσευαν «Εθελούσια έξοδος»! Έχω ένα γείτονα που δεν είναι ούτε 50 χρονών κι έχει χρόνια που παίρνει σύνταξη μέσω της εθελούσιας εξόδου από την Ολυμπιακή! Δεν τολμάω να ρωτήσω πόσα χρόνια υπηρεσίας είχε… Και τώρα κλείνουν τους οργανισμούς και θα απολύσουν τον κοσμάκη στα 55 και στα 60 τους χρόνια κι άντε αυτοί να βρούνε δουλειά να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Τότε υπήρχαν λεφτά, τώρα δεν υπάρχουν; Και γιατί οι πολίτες αυτής της χώρας να αντιμετωπίζονται με δυο μέτρα και δυο σταθμά; Επειδή οι υπάλληλοι της Ολυμπιακής ή του ΟΤΕ είναι παιδιά ενός ανώτερου θεού;

Φτιάχτηκαν ανεξάρτητες αρχές η ηγεσία όμως των οποίων ορίζεται από το υπουργικό συμβούλιο. Μέσα στην ανεξαρτησία δηλαδή! Και τους παίρνεις τηλέφωνο και δεν απαντάνε ποτέ! Χώρια που καμιά φορά μπορεί να ρίξουν κανένα πρόστιμο, όπως η ΑΔΑΕ στη Vodafone και μετά τα δικαστήρια το ακυρώνουν! Και μάλιστα για γελοίο λόγο. Εγώ πάλι πάλεψα ένα χρόνο για μια απλή υπόθεση (δες εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ) και στο τέλος πριν καλά καλά τελειώσει η υπόθεση την έθεσαν στο αρχείο! Δίνεται η εντύπωση ότι όλα αυτά γίνονται για τα μάτια του κόσμου, για να δικαιολογούμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι κάτι κάνουμε. Γιατί στη δημιουργία θεσμών και φορέων είμαστε πρώτοι, στη λειτουργία τους πάσχουμε!

Μια χρυσή ευκαιρία για ανάπτυξη, το ΕΣΠΑ, έχει καταντήσει το μήλον της έριδος για τους διοικούντες διότι έχουν γεμίσει τα συρτάρια της διοίκησης με μελέτες που γίνονται με κλειστούς διαγωνισμούς που συμμετέχουν μόνο όσοι επιλέγονται από την «Αναθέτουσα αρχή» (sic), όπως λέει ο Ν.3316/2005. Και φτάσαμε να έχουμε για το ίδιο κτήριο 10 διαφορετικές μελέτες για την ενεργειακή του δήθεν αναβάθμιση, αλλά έργο κανένα! Και τώρα, θα κληθούν οι αιρετοί περιφερειάρχες να διαχειριστούν αυτά τα κονδύλια με τον περίφημο νόμο του Καλλικράτη. Δηλαδή, θα ξαναμελετήσουμε πάλι τα κτήρια και την ενεργειακή τους αναβάθμιση!!!

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα. Αλλά και πάλι θα καταλήξω στο γεγονός ότι αυτό το πράγμα δεν είναι δημοκρατία. Δεν είναι καν ένα κακό αντίγραφο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, αλλά ένα κακό ξεπατίκωμα του τρόπου διακυβέρνησης της αγγλικής αριστοκρατίας που έντεχνα μεταμφίεσε την ολιγαρχία με το μανδύα της δημοκρατίας. Όσο κι αν προσπαθώ να βρω λύσεις, η ιδανικότερη και πιο απλή είναι μπροστά στα μάτια μου. Οι κυβερνώντες να επιλέγονται δια κλήρου. Ας μην ξεχνάμε ότι στην αρχαία Ελλάδα το σύστημα πέτυχε αφού οι βουλευτές και οι άρχοντες εκλέγονταν δια του κλήρου ανάμεσα στους πολίτες και θεωρώ ότι με την κατάλληλη παιδεία θα πετύχει και σήμερα. Είναι βεβαίως ρηξικέλευθη μια τέτοια πρόταση, αλλά νομίζω ότι πλέον είναι μονόδρομος. Διότι οι επαγγελματίες πολιτικοί, που χωρίς να ξέρουν σε πολλά θέματα την ουσία, στηρίζονται σε γνωματεύσεις των παρατρεχάμενών τους, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι άσχετα κομματικά στελέχη, και αποφασίζουν να γίνονται εκτρώματα σαν αυτά που περιέγραψα παραπάνω και όχι μόνο.

Κλείνοντας, μου έρχεται στο μυαλό ο διάλογος μεταξύ του Μαυρογυαλούρου και του κομματικού στελέχους Γκρούεζα από τη γνωστή ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» του Αλέκου Σακελλάριου, που ο υπουργός αφού του έχουν ανοίξει τα μάτια ρωτάει: «Και δε μου λες ρε Γκρούεζα, εσύ πως έφτιαξες τα σπίτια που έχεις, πως έκανες τόση περιουσία και τόσα λεφτά;» κι εκείνος απαντάει «Μα είμαι του κόμματος κύριε Υπουργέ!«…

Υ.Γ. Συλλυπητήρια για το θάνατο του Αναστάσιου Πεπονή ο οποίος με το Ν.2190/1994 (ΑΣΕΠ) άνοιξε το δρόμο έστω και στοιχειωδώς για την αξιοκρατία στην Ψωροκώσταινα. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι τέτοιοι νόμοι…

... ανασχηματισμός!

Σε αποκλειστικότητα σας παρουσιάζω τη σύνθεση της νέας Κυβέρνησης:

Πρωθυπουργός: Γεώργιος απα-Παπανδρέου

Υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης: Νίκος Ανίκανος

Υπουργός Οικονομικών: Βαγγέλης Σκορποχέρης

Υπουργός Εξωτερικών: Θανάσης Σκορποχώρης

Υπουργός Άμυνας: Μανώλης – ΧοντροΜίζας Άστοχος

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης: Θύμιος ΝαΧαΠατάτες (Ισπανικής καταγωγής)

Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Νικολέτα Χασοδίκη – Αναβολή

Υπουργείο Εργασίας: Ελπίδα ΝαΒρωΕργασία

Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού: παν- Ακριβή Σαλάτα

Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη: Ευαγγελία ΝαΣεΔέρνω

Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Ιωάννης Φακελόπουλος – Χασαπίδης

Υπουργείο Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων: Μαρία – Θεούσα Ανορθόγραφη

Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής: Τίνα ΤαΤσέπωσα

Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων: Γεώργιος Ταρίφας

Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας: Ευάγγελος Παραχωρίδης

Το Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας καταργείται καθόσον είναι άνευ αντικειμένου.

Κυβερνητικός εκπρόσωπος ορίζεται ο Όλι Ρεν.

Πικρό το γέλιο μου σήμερα μετά τις γελοίες πολιτικές εξελίξεις. Κοιτάζοντας προς τα πίσω ο ιστορικός του μέλλοντος θα περιγράφει τη σημερινή μέρα ως το πιο περίτρανο και περίλαμπρο μάθημα που μπορεί να κάνει η πολιτική στους σεναριογράφους επιστημονικής φαντασίας. Διότι όλα αυτά σήμερα ξεπερνάνε και τα όρια της φαντασίας…

Είπα δε θα ξαναγράψω για τους πολιτικούς, αλλά νομίζω ότι σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές αποδεικνύεται περίτρανα ότι για να κυβερνήσει κάποιος πρέπει να έχει μεγάλα… αποθέματα ικανοτήτων… Και δυστυχώς σήμερα απουσιάζουν… τα αποθέματα εννοώ.

Δεν είναι περίεργο που με την ίδια λέξη μπορούμε να χαρακτηρίσουμε εντελώς αντιδιαμετρικά το ίδιο πράγμα;

Λέμε πχ.: Ο Περικλής ήταν πολιτικός με …

ενώ λέμε: … πολιτικοί οι σημερινοί.

(Συμπληρώστε τα κενά μόνοι σας!)

Συγνώμη για την αθυροστομία μου, αλλά με … πολιτικούς πώς να ηρεμήσει αυτός ο τόπος; Πότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά και πολιτικά τόσες πολλές φορές που ακόμα μια δεν είναι καθόλου απαραίτητη; Πότε θα σοβαρευτούμε; Και πότε θα τιμήσουμε την ιστορία μας που τη θυμόμαστε μόνο όταν πρόκειται να καυχηθούμε για τα επιτεύγματα των προγόνων μας, λες κι εμείς σήμερα δεν έχουμε καμία υποχρέωση;

Ουαί κι αλίμονο… Έλληνες…