Ο Πρόεδρος και το μέλλον
Βλέποντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της χώρας, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέσει πάνω σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Από τη μια είναι εκείνοι που κινδυνολογούν λέγοντας πως αν η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές αυτό θα σημάνει αυτομάτως και την καταστροφή της Ελλάδας επειδή –ενδεχομένως- πρώτο κόμμα θα αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ κι από την άλλη είναι εκείνοι που θριαμβολογούν ακριβώς επειδή πιστεύουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το πρώτο κόμμα που θα αναδείξουν οι κάλπες (ή μήπως επειδή δε θα είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ;…).
Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε μια χώρα δεν αφορούν μόνο την ίδια τώρα πια, αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια ενδεχόμενη αποτυχία εκλογής νέου Προέδρου Δημοκρατίας στην Ελλάδα με επακόλουθο μια εκλογική αναμέτρηση εν μέσω ψύχους, όχι μόνο λόγω του χειμώνα, στη γηραιά ήπειρο, θα έχει πολλές και σημαντικές επιπτώσεις και στους εταίρους μας και κυρίως στους ανθρώπους που ζουν κι εργάζονται στις χώρες της Ε.Ε.
Αν εξετάσουμε το ενδεχόμενο αποτυχίας εκλογής Προέδρου κι από τις εκλογές βγει από την κάλπη νικητής ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε, λαμβανομένης υπ’ όψη της ρητορικής του, τα μνημόνια θα λάβουν τέλος. Τούτο βέβαια δεν μπορεί να γίνει –εύκολα- αποδεκτό από τους εταίρους μας τόσο στην Ε.Ε., όσο βεβαίως κι από το ΔΝΤ. Στην περίπτωση λοιπόν που μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (μονοκομματική ή όχι δεν έχει σημασία στο σκεπτικό μας) επιδιώξει την απεξάρτηση της χώρας από τους μηχανισμούς που τη στηρίζουν οικονομικά τα τελευταία χρόνια, δυο πράγματα πρόκειται να συμβούν. Ή θα τα καταφέρει χωρίς η χώρα να καταρρεύσει ή θα οδηγήσει την Ελλάδα στον γκρεμό! Όλοι βεβαίως εύχονται να συμβεί το πρώτο, κι ο γράφοντας μαζί με αυτούς, αλλά τι γίνεται αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν έτσι;
Η Ε.Ε. δεν πρόκειται να κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να διασφαλίσει τα συμφέροντα των πολιτών της κι έτσι πρέπει να κάνει. Δε θα ήταν λοιπόν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως ήδη έχει αρχίσει να ετοιμάζεται ένα σχέδιο το οποίο θα αποτρέψει ένα καταστροφικό για την Ευρώπη σενάριο, το οποίο θα προβλέπει πριν απ’ όλα τον πλήρη οικονομικό έλεγχο κάθε κράτους σε επίπεδο όχι μακροοικονομίας πια αλλά μικροοικονομίας. Με τη δικαιολογία πως στο μέλλον θα πρέπει να αποφευχθούν δύσκολες για την Ευρωζώνη καταστάσεις, μοιραία ο έλεγχος ακόμα για τη μικρότερη δαπάνη μιας χώρας, για το μολύβι ενός δημοσίου υπαλλήλου, θα περάσει σε κεντρικό επίπεδο. Οι προϋπολογισμοί, τουλάχιστον έτσι όπως τους γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, θα πάψουν να υπάρχουν. Εις το όνομα λοιπόν της σταθερότητας και για την εξάλειψη κάθε πιθανότητας έκθεσης της Ε.Ε. σε δημοσιονομικούς κινδύνους κάθε μορφής, ο έλεγχος της οικονομίας θα περάσει στις Βρυξέλλες αφαιρώντας τον από τις κρατικές κυβερνήσεις.
Σε περίπτωση λοιπόν ενός τέτοιου σεναρίου, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τα επακόλουθα. Έλεγχος σε μικροοικονομικό επίπεδο σημαίνει έλεγχος στα πάντα. Δε θα ήταν περίεργο λίγα χρόνια αργότερα να μιλάμε πια για μια ευρωπαϊκή καθολική κυβέρνηση με αρμοδιότητες κι εξουσίες που θα αφορούν όλους τους πολίτες της Ε.Ε. Κάτι τέτοιο ίσως κάποιοι να προσπαθήσουν να το συγκρίνουν με την κυβέρνηση των Η.Π.Α., όμως μια τέτοια σύγκριση θα είναι άστοχη. Οι συνθήκες που οδήγησαν την Αμερική να δημιουργήσει την ομοσπονδία των 50 πολιτειών της υπό τη σκέπη ενός Προέδρου και μιας ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι εντελώς διαφορετικές από τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην Ευρώπη. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε βεβαίως και τις έντονες πολιτιστικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών της αλλά και τις διαφορές στην ταχύτητα με την οποία κινείται ο βορράς σε σχέση με το νότο. Ο κίνδυνος να γίνει ένα χωνευτήρι η Ευρώπη μέσα από μια τέτοια διαδικασία, που αδιακρίτως θα προσπαθήσει να συνταιριάξει τόσους διαφορετικούς λαούς είναι ορατός και διόλου αμελητέος.
Οι κινήσεις λοιπόν των πολιτικών ανδρών της χώρας σε τούτη την πολιτική συγκυρία θα πρέπει να είναι προσεχτικές, μετρημένες και μελετημένες. Μια άστοχη κίνηση ελλοχεύει τον κίνδυνο να αλλάξουν πολλά στη γηραιά ήπειρο κι όχι πάντα προς όφελος των πολιτών της…
.
Τελευταίος ... πάντα 
Τι χαρά να σε βλέπουμε και εδώ!
Μόνο που η χαρά σταματά εδώ… γιατί δεν τα βλέπω καθόλου καλά τα πράγματα, ούτε εδώ, ούτε πουθενά αλλού, στον ταλαίπωρο αυτό πλανήτη!
Καλή μας τύχη…
ΑΦιλιά πάντα με όλη μου την αγάπη! ❤
Καλή μου μαμ-μάγισσα, δεν το ξεχνώ το ιστολόγιό μου, αν και δυστυχώς οι υποχρεώσεις είναι πολλές και με υποχρεώνουν να απέχω. Όποτε πάντως έχω κάτι να πω, εδώ γυρίζω 🙂
Όσο για τον κόσμο, έχεις δίκιο, τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλά…
Πολλά πολλά ΑΦιλιά επίσης!
Το παραπάνω άρθρο είναι πολύ καλογραμμένο και καταθέτει απόψεις με τις οποίες μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς. Όμως δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να το κατατάξει στην κατηγορία εκείνων των άρθρων που σκοπό έχουν να φοβίσουν το Ελληνικό κοινό με στόχο να το κατευθύνουν προς συγκεκριμένη εκλογική συμπεριφορά. Στον τομέα πάντως της Ευρωπαϊκής προοπτικής ίσως ο γράφων να έχει δίκιο και να δούμε μια Ευρώπη όπως πολύ γλαφυρά περιγράφεται στο κείμενο.
Χριστόφορε, ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις σκέψεις μου, το σίγουρο είναι πως σε καμία περίπτωση δε θέλω να φοβίσω κανέναν με αυτές. Απλώς μια κατάθεση απόψεων κάνω. Και πάντα κάνοντας υποθέσεις, γιατί όπως είδες λέω ‘αν’ γίνει αυτό ή ‘αν’ γίνει το άλλο. Άλλωστε ούτε τη δύναμη να φοβίσω κανέναν ούτε τη δυνατότητα. Απλώς εύχομαι ό,τι γίνει να γίνει μετά από πολύ σκέψη και περίσκεψη για να αποφύγουμε τυχόν μελλοντικές εκπλήξεις.
Την καλησπέρα μου καλέ μου φίλε Χριστόφορε.
Περίσκεψη, προσοχή και ψυχραιμία από όλους, αγαπητέ Κώστα. ‘Οσοι ηγούνται κι επηρεάζουν αποφασιστικά τις εξελίξεις υποχρεούνται να εντείνουν την προσπάθεια και την προσοχή τους σ’ αυτή την καμπή της χώρας.
Τα πολλά λόγια έχει αποδειχτεί δραματικά τελευταία πως είναι φτώχια.
Να είσαι καλά. Πολύ προσεγμένο κι ουσιαστικό κείμενο (όπως πάντα!)
Βαγγέλη, όσο τα σκέφτομαι τα πράγματα τόσο περισσότερο με προβληματίζουν. Ελπίζω μόνο να κυριαρχήσει η λογική και το όραμα για το μέλλον και όχι μια βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση της ματαιοδοξίας όσων αποφασίζουν.
Να είσαι πάντα καλά, την καλημέρα μου σου στέλνω.