Γη
Γη
Αυτή είναι η Γη μαζί με το φεγγάρι ενώ σε πρώτο πλάνο φαίνονται οι δακτύλιοι του Κρόνου…
Μακάρι να μπορούσε ο Καρλ Σαγκάν να δει τη νέα εικόνα της Χλωμής Μπλε Κουκκίδας…
Τώρα μπορούμε να ασχοληθούμε ξανά με τις μικροπρέπειες που συνηθίζουμε να ασχολούμαστε…
Η φωτογραφία είναι από τη NASA τραβηγμένη στις 19 Ιουλίου 2013
(http://saturn.jpl.nasa.gov/photos/imagedetails/index.cfm?imageId=4868)
◊
Η παρούσα ανάρτηση αφιερώνεται με πολύ αγάπη σε όλους εκείνους που θεωρούν πως η γνώμη τους είναι η σωστή…
.
Τελευταίος ... πάντα 
Διάβασα στο Βικιπαίδεια για τον Καρλ Σάγκαν, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως αφιέρωσε τη ζωή του για να λύσει μεγάλα, αναπάντητα, μέχρι σήμερα, ερωτήματα. Η νέα απεικόνιση της Χλωμής Μπλε Κουκκίδας είναι σίγουρα μια από τις φωτογραφίες που θα έπρεπε να είχε προλάβει να δει.
Καμιά φορά σκεφτόμενος το Σύμπαν, τους πλανήτες, τ’ αστέρια… Χάνεσαι! Πόσο μικροί είμαστε τελικά!
Καλημέρα Κώστα..!
Μαβιέ, δεν είμαστε μόνο ‘μικροί’ μέσα σ’ αυτό το απέραντο Σύμπαν, είμαστε μικροί και μέσα στο κεφάλι μας που δεν συνειδητοποιεί πως ο χρόνος είναι μια καθαρά ανθρώπινη ‘επινόηση’ και πως είναι μετρημένος σε στιγμές, στιγμές τις οποίες φροντίζουμε να καταστρέφουμε με τη μικροπρεπή μας συμπεριφορά.
Έχω από εχτές που κοιτάζω αυτή την εικόνα και προσπαθώ να ‘χωρέσω’ μέσα στο πλάνο τον εαυτό μου… Ίσως θα πρέπει να την κοιτάζω κάθε μέρα για να πάψω να ασχολούμαι με μικρά πράγματα, ίσως το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας…
Την καλημέρα μου 🙂
Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε κατακτήσει τα πάντα και είμαστε ΘΕΟΙ μπροστά σ’αυτό το χάος που λέγεται σύμπαν…χα…τι αλαζόνες αλήθεια! Πόσο μικροί μπροστά στο μεγαλείο…
Αλαζόνες, καλά το είπες… Πόσο εύκολα όμως ξεχνάμε το μέγεθός μας…
Την καλημέρα μου 🙂
Φίλοι μου επειδή είμαι προφανώς πολύ μεγαλύτερος από σας θέλω να καμαρώσω κι εγώ – για μια και τελευτάια φορά, καλά πρότελευταία- ότι είχα την μεγάλη τύχη να γνωρίσω τον Κάρλ Σαγκάν καθώς για πολλά χρόνια υπήρξα του μεός του ιδρύματός το οποίο είχε ιδρύσει εκεί στις αρχές του 80. Το ντοκιμαντέρ το «COSMOS υπήρξε πραγματικά μοναδικό. Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς . Πράγματι όπως λέγει και ο φίλος koufatarios αυτή η απεικόνιση θα ήταν δώρο γι αυτόν.Ίσως όποτε αναλογιστούμε την μηδαμινότητα μας ίσως σώσουμε τους εαυτούς και τούτον το μικρό βράχο πάνω στον οποίον σερνόμαστε.
Τώρα εάν ο εξαίρετος φίλος Κώστας νομίζει ότι μπορούμε να αρχίσουμε με τις μικροπρέπειες μετά από αυτά εγώ λέω ας τις αφήσουμε κατά μέρος για λίγο κι ας αρχίσουμε να «άνω θωρούμε»! Με πολύ αγάπη για τους φίλους εδώ μέσα.
Χριστόφορε είσαι τυχερός που γνώρισες έναν τέτοιο άνθρωπο. Τυχερός από πολλές απόψεις αλλά κυρίως γιατί τέτοιοι άνθρωποι εμπνέουν το όραμα με τρόπο μοναδικό κι ανεπανάληπτο!
Το ‘COSMOS’ το έχω δει πολλές φορές. Μάλλον το έχω ‘ρουφήξει’ θα έλεγα. Κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να μεταδώσει στο μέσο άνθρωπο πράγματα που κανείς μέχρι πριν δεν είχε εξηγήσει με τόσο αναλυτικό αλλά και απλό συνάμα λόγο.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να ‘άνω θωρούμε’ όπως λες αλλά και να αποκτήσουμε ‘Ανθρώπου όψη’ θα συμπληρώσω αν μου επιτρέπεις…
Την καλημέρα μου 🙂
Το μέγεθος είναι συνάρτηση πολλών παραμέτρων, όπως η απόσταση, η οπτική γωνία, τα όργανα μέτρησης, οι γνώσεις κ.λπ.
Δίχως τα κατάλληλα «εφόδια», αγαπητέ Κώστα, και -προπαντός- υπό το βάρος των παραμορφωτικών φακών της καθημερινότητας, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να μπορούν να διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι μιαν κατά το δυνατόν αντικειμενική συναίσθηση του πραγματικού μεγέθους τους…
Ευτυχώς, επισημάνσεις καίριες, όπως η παραπάνω, συμβάλουν με λιτό, αλλά πολύ ουσιαστικό τρόπο, στην προσαρμογή μας -έστω και για λίγο- στο πραγματικό μας μέγεθος.
Ευάγγελε, το επίτρεψέ μου μια παρατήρηση: Το μέγεθος είναι κάτι που δεν αλλάζει, το πως το αντιλαμβανόμαστε είναι αυτό που διαφέρει ανάλογα με τις παραμέτρους που σωστά αναφέρεις.
Θα συμφωνήσω με το σχόλιό σου και θα επισημάνω πως ανάλογα με τα ‘εφόδια’ που έχει ο καθένας μέσα του δρα, σκέφτεται κι ενεργεί. Αν μπορούσαμε με κάποιο τρόπο να μην κολλούσαμε σε λεπτομέρειες αλλά να κοιτούσαμε την ουσία των γεγονότων θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα… ειδικά για εκείνους που νομίζουν πως είναι σοφοί(!) χρησιμοποιώντας τις γνώσεις και την προσπάθεια άλλων για να ‘πουν’ κάτι σ’ αυτόν τον κόσμο!
Καλό σου απόγευμα.
Αυτή η ανάρτηση με γέμισε χαρά για πολλούς λόγους!
Ο ένας και σημαντικότερος είναι πως χαίρομαι αφάνταστα όταν άτομα που εκτιμώ πολύ, ευαισθητοποιούνται με τέτοια θέματα…
Ναι Κώστα, όλα τα σχόλια εδώ αυτό δείχνουν! 😉
Ένα άλλο είναι πως στις 11 Αυγούστου του 2012 είχα κάνει αυτή την ανάρτηση:
Μεγάλη υπόθεση να μπορούμε να ξεκολλάμε απ’ τα προβλήματα μας!
ΑΦιλιά καρδιάς σε ΟΛΟΥΣ! 🙂
Ω! ξέχασα να σου γράψω Κώστα, πως σίγουρα θα βρεις «ενδιαφέρον» το σχόλιο σου στη ανάρτηση μου το 2012! (είχαμε μια φαινομενική διαφωνία!) 😉
Καλό μας Σ/Κ! 🙂
Καλή μου μαμ-μάγισσα σου στέλνω την καλημέρα μου.
Χαίρομαι που οι απόψεις μας ταυτίζονται σε τέτοια, μικρά ίσως, αλλά σημαντικότατα πράγματα… Όσο για τη ‘διαφωνία’ μας, αυτή είναι που δίνει νόημα στις συζητήσεις μας καμιά φορά 🙂
Πολλά ΑΦιλιά από τον Τελευταίο που σήμερα έχει τα γενέθλιά του και γίνεται … χρονών 😉
Μα βέβαια θυμάμαι πως είσαι ένα «Λιοντάρι» που ξέρει να βρυχάται ευγενικά!!! 😉
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ αγαπημένε μου φίλε!
Και η μαμ-μάγισσα, σου εύχεται υγεία (μέσα-έξω), χαρά και πολλές πολλές ακόμα δημιουργίες!
ΑΦιλιά καρδιάς πολλά πολλά! 🙂
Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου μαμ-μάγισσα 🙂
Να χαίρεσαι όσους αγαπάς και να σε χαίρονται κι εκείνοι!
Πολλά πολλά ΑΦιλιά μέσα από την καρδιά μου 🙂
Ασύλληπτα μαγευτικό!
Κάτι τέτοιες εικόνες είναι τέλειες υπενθυμίσεις του πραγματικού μας μεγέθους και αφορμή να αφήνουμε στην άκρη, έστω για λίγο, όσο κρατάει η επίδραση της φωτογραφίας αυτής στον καθένα μας, το μικροσκόπιο που κουβαλάμε συνεχώς πάνω μας και που κάνει τα θέματα της καθημερινότητάς μας να μοιάζουν γιγάντια.
Έχεις απόλυτο δίκιο… Θα κάνω μια ευχή, η επίδραση της φωτογραφίας να μην έχει μικρή χρονική διάρκεια μέσα στον καθένα μας!
Την καλημέρα μου Χρωματιστή και καλό υπόλοιπο Κυριακής 🙂