Σταθμός.
(c) Τελευταίος
Η κρίση της Ελληνικής οικονομίας ανέδειξε ορισμένα πραγματικά γεγονότα τα οποία όμως φαίνεται να μην απασχολούν σοβαρά κανέναν. Πρώτο και μοναδικό μας μέλημα και θέμα συζήτησης είναι η οικονομία και η οικονομική κρίση ξεχνώντας ή ακόμα και αγνοώντας άλλα θεμελιώδη προβλήματα περισσότερο ίσως σημαντικά από την κρίση αυτή καθ΄αυτή.
Πρώτα απ’ όλα, η Ελληνική κρίση ανέδειξε το μεγάλο και έντονο πρόβλημα της έλλειψης ικανών πολιτικών προσώπων στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Ισχυρές προσωπικότητες πια δεν υπάρχουν, ικανές να ηγηθούν και να χαράξουν πολιτικές με ορίζοντα πολλών χρόνων. Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια την καγκελάριο της Γερμανίας να αποφασίζει για όλους και για όλα, ενεργώντας και δρώντας όχι ως ίση μεταξύ ίσων αλλά ως ελίτ που διαφεντεύει τους πληβείους. Συνδράμουν δε τα χλωμά πρόσωπα του βορρά, οι οποίοι μέχρι πρότινος διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την κατάντια της Ελλάδας και των νότιων χωρών μέχρι που τελικά διαφάνηκε ότι ακόμα κι αυτοί τα του οίκου τους τα έκαναν χάλια κι αναγκάστηκαν να παραιτηθούν! Μπορεί η Γερμανία να είναι η ισχυρή οικονομία της Ευρώπης, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο η οικονομία. Αν σκοπός της Ε.Ε. ήταν η υποταγή των 26 στη Γερμανία τότε κάτι δεν πάει καλά. Κι αυτό μοιάζει να το ξεχνάμε.
Συνεχίζοντας, εύλογα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως έχει αρχίσει να διαφαίνεται η έντονη διαφορά σε όλα τα επίπεδα μεταξύ των “μικρών” και των “μεγάλων” κρατών μελών. Σίγουρα είναι φυσικό και θεμιτό, εντός κάποιων ορίων βεβαίως, να υπερισχύουν οι θέσεις, οι αποφάσεις και τα συμφέροντα των “μεγάλων” έναντι εκείνων των “μικρών” αλλά όταν αυτό γίνεται εις βάρος των “μικρών” τότε θεωρώ πως η Ε.Ε. έχει χάσει το σκοπό της και περισσότερο ενεργεί ως μια κεκαλυμμένη δράση των μεγάλων συμφερόντων προς όφελος μόνο των ιδίων και κανενός άλλου. Τούτο είναι ένα θεμελιώδες πρόβλημα το οποίο αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα θα αποτελέσει κατά τη γνώμη μου την Κερκόπορτα της Ένωσης που θα οδηγήσει τελικά και στη διάλυσή της.
Ένα επίσης μεγάλο πρόβλημα που διαφάνηκε έντονα είναι οι λανθασμένες πολιτικές και οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που κυριαρχούν εντός της Ε.Ε. και οι οποίες μοιάζουν αγεφύρωτες. Επίσης, οι ανελαστικές πολιτικές, η τεράστια αδράνεια (χρησιμοποιώ τον όρο δανεισμένο από τη Φυσική) προκειμένου να κινηθεί κάτι, ακόμα και το πιο απλό θέμα, οι θεσμοί εντός της Ε.Ε. που δρουν με απελπιστικά αργούς ρυθμούς και η τεράστια δυσκολία να ληφθούν αποφάσεις ακόμα και σε επείγοντα και φλέγοντα ζητήματα δημιουργούν μεγάλα ζητήματα για τη βιωσιμότητα της Ένωσης, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή. Η έλλειψη οράματος και η παντελής απουσία πρόβλεψης γεγονότων και εξελίξεων όπως αυτά που βιώνει σήμερα η Ελλάδα αποδεικνύει πολιτικούς και πολιτικές χωρίς όραμα, χωρίς σωστό σχεδιασμό, με επιφανειακή μόνο επένδυση και χωρίς κανένα βάθος.
Κάτι εξίσου σημαντικό που προέκυψε από την κρίση χρέους της Ελλάδας είναι και το γεγονός ότι διαφάνηκε η τεράστια διαφορά νοοτροπίας μεταξύ των χωρών μελών της Ευρώπης. Περίπου έχει ως εξής: Οι καλοί και παραγωγικοί και οικονόμοι και σωστοί βόρειοι χάρη στους οποίους ζουν οι κακοί και σπάταλοι και τεμπέληδες νότιοι. Τελικά βέβαια αποδείχτηκε πως όλο αυτό δεν είναι παρά ένας μύθος, αφού προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε. ότι οι πλέον εργατικοί και παραγωγικοί είναι οι κάτοικοι της νότιας Ευρώπης, τα οφέλη όμως της εργασίας τους καρπώνονται οι κολοσσοί και οι πολυεθνικές της βόρειας Ευρώπης. Κι αυτό το έχει καταφέρει με μεγάλη τέχνη και μαστοριά η διπλωματία και η πολιτική που ασκούν οι χώρες του βορρά με την ανοχή των χωρών της νότιας Ευρώπης.
Όλα αυτά τα θεμελιώδη κατά την άποψή μου ζητήματα, ενδεχομένως και μερικά ακόμα, πρέπει να τεθούν επί τάπητος και να χαραχθούν νέες πολιτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ειδάλλως η Ε.Ε. κινδυνεύει να διαρραγεί και να οδηγηθούν οι χώρες μέλη σε μεγάλες περιπέτειες. Η Ελλάδα ίσως να ήταν η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια όλα αυτά τα προβλήματα και οι λανθασμένες στρατηγικές της Ευρώπης κι έδειξε την τραγική της αδυναμία να προβλέψει αφενός τέτοιες καταστάσεις κι αφετέρου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εντός του οίκου της.
Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να καταλάβουμε ότι το ευρώ τελικά ίσως να αποδειχτεί το πρώτο αμιγώς οικονομικό μέγεθος που είχε μεγαλύτερη αξία πολιτική από ότι οικονομική με όλα τα προβλήματα που το συνοδεύουν και τις όποιες κρίσεις βιώνει κι αυτό ίσως αποδειχτεί και η μεγαλύτερη ευκαιρία αλλά και δύναμη της Ευρώπης.
Τα πρώτα αποτελέσματα από τη Γαλλία και η επικράτηση στον πρώτο γύρο του Ολάντ δείχνουν πως επιβάλλεται μια αλλαγή πολιτικής. Ο Ραχόι στην Ισπανία παρά το γεγονός ότι έχει φρέσκια λαϊκή εντολή δυσκολεύεται, οι Ολλανδοί παραίτησαν την κυβέρνησή τους, οι Ιταλοί εκθρόνισαν το Μπερλουσκόνι, οι Έλληνες δείχνουν δημοσκοπικά την προτίμησή τους προς τα αριστερά αλλά και την άκρα δεξιά. Όλα πια δείχνουν πως οι πολιτικοί σχηματισμοί που διαφέντευαν την τύχη της Ευρώπης μέχρι χτες έχουν αρχίσει να αποδυναμώνονται και πως νέα σχήματα έχουν αρχίσει να αναδύονται σε ολόκληρο το Ευρωπαϊκό φάσμα. Η κρίση χρέους της Ελλάδας ίσως τελικά αποδειχτεί ο σταθμός εκείνος στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τράβηξε τη διαχωριστική γραμμή στο πριν και το μετά. Ίσως το γεγονός αυτό σταθεί η αφορμή οι Ευρωπαίοι να πάρουν στα σοβαρά την Ευρώπη και να μην την αφήσουν έρμαιο στις ορέξεις των συμφερόντων τρίτων. Μπορεί η ιστορία να γράψει πως οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί με την κοντόφθαλμη πολιτική τους κόντεψαν να διαλύσουν έναν υπέροχο θεσμό τελικά όμως μέσα από την οικονομική κρίση της Ελλάδας ξυπνήσαμε επιτέλους εμείς οι πολίτες και νιώσαμε όχι πως «We are all Greek» σύμφωνα με το προσφιλές σύνθημα αλλά πως «We are all Europeans«.
Η φωτογραφία είναι από το σιδηροδρομικό σταθμό Λιανοκλαδίου.
.
Τελευταίος ... πάντα 
Δε νομίζω ότι μιλάμε για μια απλή ανικανότητα. Πιο πολύ θεωρώ ότι είναι μια ιδιότυπη εξάρτηση από το τραπεζικό σύστημα. Η πολιτική των Ευρωπαίων έχει συνδεθεί άμεσα με το τραπεζικό κεφάλαιο (ιδεολογικά) και όλα γίνονται για αυτό. Κι εφόσον το τραπεζικό κεφάλαιο απαιτεί θυσίες των λαών, όλες οι χώρες κινούνται (όπως η Ολλανδία) σε αυτό το ρυθμό.
Ακόμα δεν έχω κατανοήσει την αναγκαιότητα τέτοιας υποταγής στο διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο κι όχι πχ στην ίδια τη βαριά βιομηχανία (για τη Γαλλία και τη Γερμανία το πρόβλημα είναι σοβαρό και πρέπει οι κυβερνήσεις να ισορροπήσουν ανάμεσα στο δύο). Για την Ελλάδα (χωρίς βιομηχανία), τη Φιλανδία και την Ολλανδία (με βιομηχανίες και πλούτο πρωτογενή) το πρόβλημα είναι απλούστερο και σέρνονται από τον άξονα.
Η ανάπτυξη είναι μία λέξη που δε χρησιμοποιείται από τους ηγέτες ακριβώς για αυτό το λόγο. Η ανάπτυξη από την άλλη άμεση συνέπεια θα έχει τη στήριξη των μεσαίων επισειρήσεων κάτι που στην παρούσα φάση δεν ευνοεί τις υπερεθνικές επιχειρήσεις.
Δήμο, οι παρατηρήσεις σου είναι πολύ σωστές και πραγματικά βάζουν την οπτική των πραγμάτων στη σωστή τους θέση. Ειδικά η τελευταία σου φράση είναι κάτι το οποίο δεν το είχα σκεφτεί ποτέ και νομίζω ότι εκεί ακριβώς εδράζεται ένα μεγάλο μέρος της παραπαίουσας ανάπτυξης που μας τάζουν αλλά δεν έρχεται ποτέ! Μπράβο, οι παρατηρήσεις σου με βρίσκουν σύμφωνο.
Πράγματι υπάρχει έλλειψη ικανών πολιτικών προσώπων στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή όπως ήταν ο Ντε Γκώλ, ο Σμιτ,ο Πάλμε κτλ που θα μπορούσαν να ελέγξουν το τραπεζιτικό σύστημα που λέει ο Δείμος.
Βρίσκεται πάντως η Ευρώπη σε μια οριακή κατάσταση που δεν είναι σαφές που θα καταλήξει.
Αθεόφοβε, πράγματι και κατά τη δική μου γνώμη η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα οριακό σημείο και οι εκλογές όπου γίνονται ή θα γίνουν στο προσεχές διάστημα (Γαλλία, Ελλάδα, ενδεχομένως και Ολλανδία) θα αποτελέσουν σταθμό στην εξέλιξη του Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Εξ΄ου και ο τίτλος της ανάρτησης. Μακάρι τα πράγματα να πάνε κατ’ ευχή και οι Ευρωπαίοι να συνειδητοποιήσουν τόσο τη δύναμή τους όσο και και τις τεράστιες προοπτικές που μπορούν να εκμεταλλευτούν αν καταφέρουν να τιθασεύσουν τις εγγενείς αδυναμίες τους.
Καλό σου απόγευμα.
Αχ! Κώστα μου…δυσκολεύομαι να αισθανθώ Ευρωπαία, παρόλο που είμαι μισή Γαλλίδα, έχω μεγαλώσει στην Πόλη και τώρα ζω (μετά από επιλογή μου) στην Ελλάδα…δεν ξέρω τι φταίει αλλά κάτι μέσα μου δεν μου το επιτρέπει, ίσως η διαμόρφωση αιώνων!
«Οποιοσδήποτε μπορεί να είναι Έλληνας, με την καρδιά του, με το νου του, με την ψυχή του», Σωκράτης….Ευρωπαίος όμως;
Καλό μας απόγευμα…»ολίγον» εσωτερικά και εξωτερικά συννεφιασμένο!
Κοίτα να δεις μερικές συμπτώσεις: Τη στιγμή που έγραφες το σχόλιό σου εδώ εγώ έγραφα ένα σχόλιο εδώ στο ιστολόγιο της Μελίτας. Ξέρεις γιατί το λέω αυτό; Δε θα ήθελα να σου απαντήσω σε σχέση με τη δική μου ανάρτηση γιατί κατά βάθος έχεις δίκιο, ούτε εγώ μπορώ να νιώσω 100% Ευρωπαίος. Μπορώ να νιώσω όμως, έστω για λίγο άνθρωπος, οπότε μιας και είσαι συννεφιασμένη κι εσωτερικά, πέρασε μια βόλτα από το ιστολόγιο της Μελίτας μήπως και τυχόν φύγουν τα σύννεφα 🙂
Καλό σου απόγευμα καλή μου μάγισσα!
Υ.Γ. Με το Σωκράτη έχω μερικές διαφωνίες! Σύμφωνα με το σκεπτικό του αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «Έλληνας» με οποιαδήποτε άλλη, πχ. Γάλλος, πάλι θα μπορούσε να ευσταθεί, έτσι δεν είναι;
Πολύ καλογραμμένο κείμενο και ενδιαφέροντα σχόλια. Το μόνο σίγουρο είναι πως ζούμε σε «ενδιαφέροντες» καιρούς. Πάντως ένα από τα πράγματα που …θα έχω να θυμάμαι πως όταν τα πάντα τριγύρω κατέρρεαν, με άμεσες επιπτώσεις στις ζωές όλων, κάποιοι μπορούσαν να είναι ψύχραιμοι και να συζητούν νηφάλια για αυτό. Καθόλου αμελητέο αυτήν την εποχή, καλό σου απόγευμα!
Μαίρη, νομίζω πως η ψυχραιμία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
Καλό σου βράδυ 🙂
Ναι…στον Σωκράτη μας μπορούμε να απαντήσουμε, πως οποιοσδήποτε μπορεί να είναι πολίτης της Ελλάδας, της Ευρώπης, της γης και των ουρανών φτάνει να το λέει η καρδιά του, ο νους του και η ψυχή του και εκεί βάζεις μια τελεία στο Έλληνας και στο Ευρωπαίος!χαχα!
Όταν ήμουν μικρή, επειδή είχα τρις πατρίδες με τα διαβατήρια τους (Γαλλία, Τουρκία, Ελλάδα) όταν με ρωτούσαν τι αισθάνεσαι, απαντούσα,»πολίτης των ουρανών»… και τελικά μήπως αυτό δεν είναι και το ζητούμενο…όλοι οι άνθρωποι να ζουν και να αισθάνονται ΕΝΑ;
Είπα να το αμπελοφιλοσοφίσω!
Καλημερούδια μας! 🙂
ΥΓ; Δεν βρήκα ακόμα τίποτα δικό σου στις Melitta…ίσως αργότερα! 😉
Άιναφετς, τα λόγια σου δεν είναι αμπελοφιλοσοφίες, θα έλεγα ότι κρύβουν πίσω τους μια μεγάλη αλήθεια. Φαντάζεσαι τι όμορφα που θα ήταν να γίνουμε όλοι πολίτες των ουρανών;
Στη Μελίτα έχω αφήσει σχόλιο από χτες αλλά δεν το έχει εγκρίνει η οικοδέσποινα ακόμα. Ποιος ξέρει μπορεί να είναι απασχολημένη 😉
Την καλημέρα μου επίσης 🙂
πλανήτης των τραπεζών ξεμένει από παρθένα εδάφη, αφού ήδη εκμεταλλεύθηκε ριψοκίνδυνα ακόμη και άγονη γη, εντούτοις του καπιταλισμού του δίνουν ακόμα καμμιά πενηνταριά χρόνια ζωής…
καλημέρα!
katabran, προς το παρόν δε νομίζω ότι υπάρχει άλλο σύστημα πλην του καπιταλιστικού που να είναι ικανό να εφαρμοστεί στην πράξη στον κόσμο έτσι όπως το ξέρουμε σήμερα. Παρά το γεγονός ότι έχω αρκετές επιφυλάξεις ως προς το σύστημα αυτό, δεν μπορώ παρά να το αποδεχτώ ως το καλύτερο δυνατό ελλείψει άλλου καλύτερου. Διότι όποιο άλλο σύστημα έχει εφαρμοστεί έχει αποτύχει. Ακόμα και η κομουνιστική Κίνα είναι πια εξόφθαλμα ένα αμιγώς καπιταλιστικό σύστημα.
Την καλησπέρα μου.
Είναι όμως ίδιο το σύστημα που επικρατεί σήμερα παγκοσμίως με τον καπιταλισμό όπως τον ξέραμε από τις αρχές του 20ου αιώνα; Αυτό είναι το πρώτο μου ερώτημα και ένα δεύτερο ερώτημα που προκύπτει αν δοθεί η απάντηση «όχι» είναι πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Από ποιο σημείο δηλαδή και μετά «χάθηκε η μπάλα» από τους πολιτικούς ηγέτες και βρέθηκε στα χέρια των τραπεζιτών, των αγορών και των πιστωτικών οίκων αξιολόγησης; Ψάχνω εδώ και καιρό να βρω ένα άρθρο που να εξηγεί πως συντελέστηκε αυτή η βαθμιαία αλλαγή, ποιοι νόμοι οδήγησαν εδώ, ποιοι πολιτικοί υπέγραψαν για αυτή την βαρβαροποίηση της οικονομικής ζωής χωρίς να ερωτηθούν οι λαοί και οι κυβερνήσεις τους.
Θωμά, ο καπιταλισμός, όπως οτιδήποτε άλλο στη ζωή αυτή, εξελίσσεται γιατί αλλιώς απλώς θα χανόταν. Υπό το πρίσμα αυτό, σίγουρα ο καπιταλισμός σήμερα δεν είναι ο ίδιος με το χτεσινό, τον περυσινό κλπ. Η απάντηση λοιπόν είναι όχι, αλλά δεν είναι απόλυτο αυτό το όχι. Και το λέω αυτό γιατί πιστεύω ότι υπάρχει μια ευθεία γραμμή που συνδέει τον καπιταλισμό του σήμερα με εκείνον του χτες, ως εκ τούτου δεν πρόκειται για ένα καινοφανές σύστημα.
Στην ερώτησή σου για το σημείο που οι πολιτικοί έχασαν τη μπάλα και οι τραπεζίτες ανέλαβαν νομίζω ότι κανείς δε θα μπορέσει να σου δώσει μια σαφή απάντηση. Εγώ πάντως, αν μου ζητούσε κάποιος τη γνώμη μου, θα του έλεγα ότι το καίριο σημείο ήταν η στιγμή που η Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής πέρασε στα χέρια ιδιωτών. Ρίξε μια ματιά εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/Federal_Reserve_System αν θες. Πάντως το ζήτημα που θέτεις είναι πολύ μεγάλο και σηκώνει πολύ μεγάλη συζήτηση!
Καλό σου βράδυ.
Όλοι περιμένουμε με αγωνία να δούμε τι θα καταφέρει ο Ολάν αν και εφόσον εκλεγεί. Γιατί αντίπαλός του δεν θα είναι τόσο η Μέρκελ, αυτή νομίζω εύκολα θα τη βάλει στη θέση της, αντίπαλός του θα είναι «οι αγορές» και εδώ δεν είμαι αισιόδοξος. Μια υποβάθμιση της Γαλλίας στην πιστοληπτική ικανότητα και φοβάμαι πως θα δεις τον Ολάν να δένεται και αυτός στο άρμα της Μέρκελ.
Ενδιαφέρον άρθρο που εξηγεί γιατί η ακροδεξιά (αλλά και ο Σιράκ) στη Γαλλία θα υποστηρίξουν τον Ολάν εδώ: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63648163
Θωμά, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το σκεπτικό σου. Πραγματικά ο Ολάντ, αν και εφόσον εκλεγεί στο δεύτερο γύρο, έχει να αντιμετωπίσει πρωτίστως τις αγορές κι αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο. Εύχομαι μόνο, έστω τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησής του που θα έχει νωπή τη λαϊκή εντολή των Γάλλων, να μπορέσει να φανεί αντάξιος της θέσης του και να αντιμετωπίσει τη Μέρκελ και τις αγορές με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών της Γαλλίας (κατ’ επέκταση και της Ευρώπης) και όχι των αγορών και των Γερμανικών συμφερόντων.
Το άρθρο που παραπέμπεις έτυχε να το έχω διαβάσει. Ο Δελαστίκ εκφράζει μια γνώμη με την οποία λίγο πολύ θα συμφωνήσουμε όλοι. Ότι δηλαδή η εκλογή Ολάντ είναι όχι νίκη των σοσιαλιστών αλλά του γαλλικού κατεστημένου που απαιτεί επαναπροσδιορισμό των σχέσεων μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Αυτό νομίζω πως είναι και το ζητούμενο ή το διακύβευμα αν θες των Γαλλικών εκλογών στο βάθος τους. Αλλά όπως λέει και ο αρθρογράφος, η Ελλάδα θα μπορέσει να επωφεληθεί σε κάτι;
Την καλησπέρα μου.
Έστω και αργά,έστω και κάτω από την πίεση των γεγονότων και διαφαινομένων πολιτικών αλλαγών σε χώρες δορυφόρους της Γερμανίας,ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, ψέλλισε σήμερα ότι υπάρχει ανάγκη συγκροτημένης επέμβασης της Ευρώπης στην δημιουργία συμφώνου ανάπτυξης,καθότι μόνο με το σύμφωνο σταθερότητας δεν τσουλάει το πράμα.
Αργούν στην Ευρώπη να δουν την αλήθεια κατάματα,αλλά ας ελπίσουμε ότι η πολιτική πραγματικότητα θα τους αναγκάσει να την δουν και να πράξουν ανάλογα.
Xristin, καλώς ήρθες στο ιστολόγιό μου.
Δυστυχώς δεν είμαι γνώστης της δήλωσης του Ντράγκι, αλλά νομίζω πως έχει δίκιο αν βεβαίως το σύμφωνο ανάπτυξης δεν είναι εις βάρος των μικρών χωρών και οικονομιών. Και βεβαίως να μην δρα ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις χώρες και τελικά αποβεί κι αυτό μια τροχοπέδη για την ευρωπαϊκή ένωση.
Η Ευρώπη έχει αρχίσει να γίνεται ένας αργοκίνητος μηχανισμός με κυρίαρχο γνώρισμά του τη γραφειοκρατία. Ίσως κάποια πράγματα θα έπρεπε να αναδιαρθρωθούν και οι αποφάσεις να λαμβάνονται με λιγότερο χρονοβόρο τρόπο.
Ελπίζω να τα λέμε συχνά. Ήδη πέρασα μια βόλτα από το δικό σου ιστολόγιο και αύριο θα κάνω μια πιο εμπεριστατωμένη επίσκεψη 🙂
Καλό σου βράδυ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χάσει το γόητρό της, τη δύναμή της, την αιτία ύπαρξής της. Με μία Γερμανία στο τιμόνι, να δίνει εντολές, να λαμβάνει εκβιαστικά αποφάσεις για τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. Λείπει κάτι. Το όραμα. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Η αλληλεγγύη. Μα τι χαζομάρες λέω.. Αλληλεγγύη; Ποτέ δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει μεταξύ των κρατών. Η μεσαία τάξη υποφέρει, αντιδρά και προσπαθεί να διεκδικήσει ξανά την χαμένη της αξιοπρέπεια ως κράτος, ως έθνος. Έξοδος απ’΄την ευρωπαϊκή ένωση, έξοδος απ’το ευρώ. Αυτό επιθυμώ. Θα μου πεις και μετά τι, δεν σε απασχολούν οι συνέπειες; Ποιές είναι Κουφετάριε οι εναλλακτικές σου; Έτσι θα μου πεις. Ακριβώς δεν γνωρίζω. Αλλά θέλω να φύγουμε. Δεν τους αντέχω άλλο. Μιλάω εν βρασμώ, να με συγχωρέσεις. Ούτε το ευρώ τους θέλω,ούτε τα κεφάλαιά τους. Είμαστε ευρωπαϊκά ζόμπι. Αρκετά πια.
Καλή σου νύχτα!
Καλέ μου φίλε koyfetarie, θα συμφωνήσουμε ως προς την παρατήρησή σου πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χάσει ή μοιάζει να έχει χάσει το γόητρο και τη δύναμή της. Και πράγματι η Γερμανία μοιάζει να είναι το κέντρο των αποφάσεων. Όμως, ας μη δαιμονοποιούμε τη Γερμανία, καλύτερα θα ήταν νομίζω να αρχίσουμε να ψάχνουμε τις δικές μας αδυναμίες και την αιτία που αφέθηκε ο ρόλος αυτός στη Γερμανία. Δε φταίει η Μέρκελ που είναι ισχυρή φταίμε εμείς που της δώσαμε το δικαίωμα.
Στο δεύτερο κομμάτι θα διαφωνήσουμε. Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να παραμείνουμε μέσα στην Ευρώπη κι αυτό για πολλούς λόγους. Πρωτίστως όμως γιατί αν αναλογιστεί πως μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα με ελάχιστη πρωτογενή παραγωγή και χωρίς κάτι ιδιαίτερο να επιδείξει σχεδόν σε κανένα τομέα, η απομόνωσή θα οδηγούσε μοιραία στην καλύτερη περίπτωση στην εξαθλίωση. Στη χειρότερη περίπτωση θα μπορούσε να εξαφανιστεί τελείως από το χάρτη. Μέσα στο κοπάδι είναι καλύτερα άλλωστε όπως λέει η λαϊκή σοφία παρά έξω από αυτό. Τα ξεκομμένα αμνοερίφια τα τρώει ο λύκος! Ίσως πρέπει αντί να λέμε έξω από την Ευρώπη και από το ευρώ να κάνουμε πρώτα μια αυτοκριτική και μετά να αναζητήσουμε τις αιτίες που γίναμε ζόμπι όπως λες. Αν το κάνουμε αυτό θα βρούμε τις λύσεις για να ανακάμψουμε κι αν η ανάκαμψη γίνει εντός της ζώνης του ευρώ πιστεύω ότι θα είναι πιο εύκολη.
Καλό σου βράδυ.
Μα το πρόβλημα ξεκινάει απ’τους πολιτικούς μας. Αυτοί είναι που ξεπούλησαν τις περιουσίες και τα χρόνια (ευνοημένης ή μη) εργασίας του ελληνικού λαού. Να μην ξεχάσω να πω πως φταίμε κι εμείς. Βεβαίως και φταίμε και μεις. Ο καθένας έχει το δικό του ρόλο. Απλά λόγω των »καλών εποχών» του δημοσίου και της αλληλοεξυπηρέτησης ο ελληνικός λαός συνεχίζει να ελπίζει στις παλιές καλές δόξες.
Παραμένοντας στο ευρώ παρατείνεται και η εξαθλίωσή μας. Το βλέπουμε καθημερινά. Το ευρώ μας έδωσε λεφτά και τώρα μας τα παίρνει βεβιασμένα πίσω. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα συνεχίσουμε έτσι. Να με συγχωρείς ξανά, το μυαλό κάνει παιχνίδια και ξεφεύγω απ’την εύστοχη επιχειρηματολογία της ανάρτησής σου. Τους σιχάθηκα σχεδόν όλους.
Εξίσου εύστοχη η τοποθέτησή σου στο σχόλιό μου.Άλλωστε δεν είσαι εσύ αυτός που έχει άδικο. Απλά εγώ είμαι αυτός που σκέφτομαι υποκειμενικά, αυτό είναι όλο. 😀
Καληνύχτα!
Koufetarie, προς Θεού δεν είμαι εγώ αυτός που έχει δίκιο! Ο καθένας από τη σκοπιά που αντικρίζει την κατάσταση βλέπει πως έχουν τα πράγματα και σχηματίζει την ανάλογη πεποίθηση. Δε σημαίνει λοιπόν πως εγώ έχω δίκιο κι εσύ άδικο, άλλωστε δεν είναι αυτό το ζητούμενο εδώ.
Πράγματι θα συμφωνήσω πως το ευρώ μας έδωσε χρήματα και τώρα μας τα ζητάει πίσω και μάλιστα με τόκο. Όμως δεν είναι το ευρώ αυτό καθ’ αυτό που μας έχει φέρει σ’ αυτή την κατάσταση αλλά το πως εμείς το χειριστήκαμε. Σκέψου τούτο: Είχαμε φτηνή ενέργεια (πετρέλαιο κλπ) εξαιτίας του ευρώ, είχαμε ένα ισχυρό νόμισμα στις διεθνής αγορές που μεταξύ των άλλων προσέφερε οικονομική σταθερότητα, είχαμε κι άλλα πολλά πλεονεκτήματα, που νομίζω ότι δεν ωφελεί να τα αναφέρω αυτή τη στιγμή, αλλά αντί να τα εκμεταλλευτούμε και να διαθέσουμε στην αγορά φτηνά προϊόντα το μόνο που κάναμε ήταν να στρογγυλοποιήσουμε τα πάντα προς τα πάνω. Όταν για παράδειγμα ένα μαρούλι κόστιζε 50 δραχμές τη μια μέρα και 50 λεπτά του ευρώ την επόμενη κι εμείς το ανεχτήκαμε αυτό, γίναμε συνεργοί σε ένα έγκλημα. Όταν οι αγορές του χρήματος έκαναν τη δουλειά τους, και σωστά την έκαναν γιατί αυτός είναι ο σκοπός τους, και μας γέμισαν διακοποδάνεια και πιστωτικές κάρτες τις οποίες εμείς χρησιμοποιήσαμε αφειδώς, συντελέσαμε επίσης στο έγκλημα. Όταν βλέπαμε τον τάδε ή τον δείνα πολιτικό παρατρεχάμενο να πλουτίζει κι εμείς τον ξαναψηφίσαμε εγκληματήσαμε ξανά. Όταν παρακαλάγαμε κι εκβιάζαμε για μια θέση stage των 350€ για μερικούς μήνες επιδεινώναμε το πρόβλημα. Δεν είναι λοιπόν η σφαίρα που σκοτώνει αλλά εκείνος που πατάει τη σκανδάλη. Το ευρώ είναι ένα ισχυρότατο εργαλείο το οποίο εμείς με την κουτοπονηριά μας το χρησιμοποιήσαμε με λάθος τρόπο κι έσκασε στα χέρια μας. Αν έστω και την έσχατη στιγμή κατανοήσουμε τη δύναμή του και το χρησιμοποιήσουμε έτσι όπως πρέπει θεωρώ πως θα μας βγάλει από τη δύσκολη θέση πολύ πιο εύκολα από τη δραχμή, αν υποθέσουμε πως θα γυρίσουμε στη δραχμή. Μια τέτοια επιστροφή νομίζω πως θα ήταν καθαρή αυτοκτονία και η ανάκαμψη δε θα έρθει ούτε την περίοδο που θα ζουν τα εγγόνια μας!
Καλό σου βράδυ koufetarie και να θυμάσαι πάντα πως η ψυχραιμία είναι ο καλύτερος σύμβουλος 😉
Πρόβλημα στο ρούτερ μου εμποδίζει τις επισκέψεις μου εδώ μέσα…
Λίγα λεπτά μόνο μου επιτρέπει να μπω…
Διαβάζω αλλά δεν προλαβαίνω ν’αφήσω σχόλια.
Φιλιά
Αν χρειαστείς βοήθεια με το ρούτερ πες μου 🙂
Καλημέρα.