Παιδεία.
Έχω γράψει ξανά για την παιδεία και σίγουρα θα γράψω ξανά. Είναι ένα ζήτημα το οποίο με βασανίζει βλέποντας το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας να κινείται όπου φυσάει ο άνεμος κι ανάλογα με τα κέφια του κάθε ασήμαντου που κάθεται στην καρέκλα του υπουργού παιδείας.
Πιο κάτω παραθέτω δυο βίντεο (με ενσωματωμένους ελληνικούς υπότιτλους) από ομιλίες του συγγραφέα Sir Ken Robinson από τις γνωστές διοργανώσεις TED. Νομίζω ότι αξίζει να αφιερώσετε κάτι λιγότερο από 40 λεπτά του χρόνου σας, πιστέψτε με, εκτός του ότι θα γελάσετε με την καρδιά σας, θα δείτε τον κόσμο της εκπαίδευσης με τελείως διαφορετικό μάτι. Τουλάχιστον εμένα οι τοποθετήσεις του Sir Ken Robinson με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο.
Ελπίζω ο χρόνος που αφιερώσατε να μη νιώσετε ότι σπαταλήθηκε χωρίς κάποιο κέρδος, να σας άγγιξαν όλα όσα ακούσατε αλλά και να άλλαξε κάτι μέσα σας…
(Αν όχι κερνάω καφέ όποτε βρεθείτε στα μέρη μου!)
.
Τελευταίος ... πάντα 
Σκέψεις και θέσεις τεράστιου ενδιαφέροντος…
Οχι μόνο δεν σπατάλησα τον χρόνο μου αλλά στάθηκαν αφορμή ώστε να ψάξω περισσότερο αυτόν τον Σερ που μέχρι στιγμής δεν είχα ακούσει!
Ανατρεπτικός ακόμα και στο χιούμορ του…
Το ποίημα που επέλεξε για το τέλος φοβερό!
Νάσαι καλά Τελευταίε μου…ευχαριστώ πολύ!
Κάρυ μου, ο άνθρωπος είναι ταλέντο, αυτό νομίζω δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Όσο τον άκουγα ένιωσα κάτι να λάμπει μέσα μου, μετά όμως, μόλις επανήλθα στην πραγματικότητα άρχισε πάλι να με σφίγγει αυτός ο κόμπος. Μακάρι κάποτε τα πράγματα να γίνουν έτσι όπως τα περιγράφει ο Sir Ken Robinson.
Την καλημέρα μου. 🙂
Πολύ καλά βίντεο, πολύ καλές επιλογές. Βέβαια, σε μία χώρα που βλέπει την παιδεία ως χώρο απασχόλησης εργαζομένων και παιδοφυλακτήριο είναι λογικό να μην μπορούν να ενσωματωθούν στην ελληνική πραγματικότητα. Και τούτο χωρίς να υπολογίσουμε τις μεταρρυθμίσεις της Διαμάντω που διαλύει την εκπαίδευση κι εντείνει τις εκπαιδευτικές ανισότητες.
Δήμο, δεν είναι μόνο η Διαμάντω, αλλά και οι προκάτοχοί της που έχουν οδηγήσει τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα. Το θέμα είναι να σπάσει κάποια στιγμή αυτός ο φαύλος κύκλος μπας και δούμε προκοπή κάποτε! Αυτή τη στιγμή πάντως, το μόνο που διαθέτουμε είναι η ψήφος μας και τίποτα άλλο. Πρέπει να το σκεφτούμε πολύ την επόμενη φορά που θα βρεθούμε μπροστά στην κάλπη.
Σίγουρα… Αλλά η τελευταία Υπουργός υιοθέτησε και τις χειρότερες «μεταρρυθμίσεις»
Πολύ ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις. Εκπαίδευση για ανάπτυξη ελεύθερων σκέψεων και δυνατοτήτων. Όχι καθοδήγηση για «εναρμόνιση» στο κάθε σύστημα. Προσπάθησα να «αφήσω» τα παιδιά μου να σκεφτούν ελεύθερα και πολλοί «καθηγητές» ενοχλήθηκαν. Ακόμα και οι γονείς μου, αυτοί που μου έδωσαν ένα άλλο τρόπο σκέψης. Δεν μπορούσαν να τα ελέγξουν γι αυτό και θεωρούσαν ότι είναι προβληματικά παιδιά. Τώρα που είναι στα 20 τους χαίρομαι και είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουν πράγματα που εγώ δεν τα είχα καν σκεφτεί.
Καλά έκανες και οδήγησες τα παιδιά σου σ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης. Βέβαια τίθεται θέμα «συμβατότητας» με τα τετριμμένα και τα κυρίαρχα στα θέματα της παιδείας, αλλά πιστεύω ότι ένα μυαλό που έχει γαλουχηθεί να σκέφτεται και να αποφασίζει μόνο του, αυτόνομα, θα βρει την άκρη και το δρόμο του. Και ίσως αυτός ο δρόμος να είναι τελικά ο καλύτερος.
Την καλησπέρα μου.
Ένα θέμα που προσωπικά με άγγιξε. Είναι από τα μεγαλύτερα παράπονα που έχω από τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει από την χώρα μου.
Το εκπαιδευτικό σύστημα για μένα είναι ασχολίαστο. Ο κύριος στόχος είναι η περάτωση της ύλης για την πραγματοποίηση ενός διαγωνίσματος ενώ θα έπρεπε να είναι η καλλιέργεια των παιδιών για ένα καλύτερο μέλλον.
Ποτέ δεν θυμάμαι έναν καθηγητή να προσπαθήσει να αξιοποιήσει ένα ταλέντο μας. Κι αν όχι μέσα στο μάθημα να δώσει προτάσεις για την καλλιέργεια του ταλέντου αυτού εκτός μαθήματος. Το να είσαι καθηγητής είναι λειτούργημα από τους πιο πολλούς όμως αντιμετωπίζεται ως ένα απλό επάγγελμα.
Όμορφα τα βίντεο σου, έδωσαν και μια άλλη οπτική στο ζήτημα! Καλό απόγευμα!:)
«Ο κύριος στόχος είναι η περάτωση της ύλης για την πραγματοποίηση ενός διαγωνίσματος ενώ θα έπρεπε να είναι η καλλιέργεια των παιδιών για ένα καλύτερο μέλλον.» Αυτή σου η έκφραση τα περιλαμβάνει όλα. Τι άλλο μπορεί να πει κανείς;
Καλώς ήρθες στο ιστολόγιό μου κι ελπίζω να τα λέμε συχνά. 🙂
Καλώς σε βρήκα! Φυσικά θα τα λέμε! 🙂
Είναι πολύ σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να κάνει αυτό που αγαπά , που έχει μεράκι, που τον παθιάζει και τότε θα βρει το δρόμο του. Εμένα τουλάχιστον αυτή είναι η αρχή μου και έτσι πορεύτηκα. Πολλές φορές αυτή η επιλογή σε φέρνει σε μεγάλη αντίθεση με το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον. Αλλά αν δεν πολεμήσεις πρώτα γι΄αυτά που αγαπάς πώς να πολεμήσεις για όλα τ΄άλλα.
Ξέρεις όμως πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο να αναθεωρήσει όσα του έχουν μάθει και θεωρεί δεδομένα. Η προσέγγιση της αλήθειας , που ξεκινά από την αμφισβήτηση των πάντων , είναι εξαιρετικά επίπονη και επώδυνη.
Και κάτι σχετικά με την εισαγωγή στπ Πανεπιστήμιο, που όπως είδα στο βίντεο δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, πάντα είχα εντελώς διαφορετική άποψη . Δεν θεωρώ την εισαγωγή σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή απαραίτητη και δεν την συνδυάζω και με τη μόρφωση. Όποιος έχει πτυχίο, μεταπτυχιακό ή ο,τι δήποτε άλλο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και μορφωμένος. Απλά κατέχει πολύ καλά την ειδική γνώση . Η μόρφωση είναι κάτι πλατύτερο , αποτέλεσμα καλλιέργειας και μπορεί να την αποκτήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος ανεξάρτητα από πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Κοπιάζω πραγματικά να πείσω τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν ό,τι αγαπούν, να μάθουν τη δουλειά που επιθυμούν και κυρίως να αποκτήσουν μόρφωση ανεξάρτητα από το ποιο επάγγελμα θα κάνουν. Δεν ξέρω αν πετυχαίνω κάτι. Νομίζω ότι μάλλον δεν πετυχαίνω και πολλά, διότι οι νέοι είναι για μεγάλο διάστημα της ζωής τους υπερπροστατευμένοι και καθοδηγούμενοι με βάση τις επιθυμίες των γονιών τους και όχι τις δικές τους.
Υψώνονται τόσα πολλά εμπόδια από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς δυστυχώς.
Η κοινωνία μας απέχει πολύ από το να σκεφτεί διαφορετικά γιατί είναι δομημένη πάνω σε πολλές προκαταλήψεις και στερεότυπα.Έτσι δημιουργούμε δυστυχισμένους ανθρώπους, κακούς επαγγελματίες, υποτακτικούς πολίτες.
Την καλησπέρα μου
Σοφία δυστυχώς έχεις δίκιο σχετικά με τις επιλογές των παιδιών που καθοδηγούνται όχι από την αγάπη τους αλλά από τον κοινωνικό τους περίγυρο και κυρίως από τους γονείς. Θα προσπαθήσω να μην το κάνω αυτό στα παιδιά μου. Νομίζω είναι άσχημο πράγμα. Θεμιτό είναι να γίνεται μόνο όταν οι γονείς βλέπουν ότι το παιδί δεν «τραβάει» και το σπρώχνουν προς κάπου που ίσως είναι καλό για το μέλλον του.
Είπες κάτι πολύ πολύ σωστό: «Η μόρφωση είναι κάτι πλατύτερο, αποτέλεσμα καλλιέργειας και μπορεί να την αποκτήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος ανεξάρτητα από πανεπιστημιακή εκπαίδευση.». Μπράβο σου που έχεις αυτή τη νοοτροπία, δεν τη συναντάω συχνά και μάλιστα από ανθρώπους της εκπαίδευσης. Έχεις πιάσει το νόημα του τι σημαίνει μόρφωση και κατά τη γνώμη μου πρώτα απ’ όλα μετράει η κοινωνική μόρφωση και μετά όλα τα υπόλοιπα.
Καλό σου βράδυ.
Υ.Γ. Εξακολουθώ να μη μπορώ να αφήσω σχόλιο στο ιστολόγιό σου. Αν θα μπορούσες στις επιλογές, εκεί που λέει «Επιλογή ταυτότητας» να βάλεις και το «Όνομα – Url» θα με διευκόλυνε.
Δεν γνώριζα τον εν λόγω κύριο , δυστυχώς , ο οποίος έχει κατορθώσει μέσα από το χιούμορ του να περάσει απόψεις και θέσεις που πραγματικά σου δίνουν γροθιά στο στομάχι . Τα βιντεάκια σου μου έδωσαν τροφή για σκέψη και για την ακρίβεια πριν λίγη ώρα συζητούσα με την Μαρίνα (Drama Queen), για την εκπαίδευση , για την καλλιέργεια των παιδιών και κατά πόσο το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα βοηθά τα παιδιά ώστε να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και να εφοδιαστούν για την μετέπειτα ζωή τους.
Εξαιρετική η ανάρτησή σου.
Σου εύχομαι να έχεις καλό βράδυ και όνειρα παραμυθένια.
PS. Και έχω μια παράκληση …το ποίημα στο τελευταίο βιντεάκι του Γέιτς το γνώριζα , το είχα διαβάσει και παλιότερα, αλλά δεν έτυχε να κάνω μία ανάρτηση γι’ αυτό, οπότε αν μου επιτρέπεις θα ήθελα να «δανειστώ», την ιδέα για να το χρησιμοποιήσω.
Μελίτα, πραγματικά είναι καταπληκτικός ο Ken Robinson, ο οποίος παρά το γεγονός πως κάνει λόγο για πολύ σοβαρά ζητήματα, χρησιμοποιεί το χιούμορ και καθηλώνει τον ακροατή – θεατή χωρίς όμως να τον κουράζει.
Όσο για την ιδέα, όχι μόνο να τη δανειστείς, αλλά και να την κάνεις δικιά σου 😉
Yπέροχα βίντεο. Προσωπικά τα απόλαυσα όχι μόνο γιατί η εκπαίδευση είναι η αιχμή του δόρατος για μένα, αλλά και γιατί ο ομιλών ήταν απολαυστικός!!!!!!!! Και συμφωνώ με όλα όσα είπε….μόνο που αυτή η επανάσταση και το ελαφροπάτημα στα όνειρα των παιδιών μας απέχει τόσο πολύ από την νοοτροπία όσων κυβερνούν..Βλέπεις, είναι πολύ δύσκολο να ασχοληθείς με τον μαθητή ως ανθρώπινη οντότητα ενώ είναι πανεύκολο να τον προετοιμάσεις να γίνει μια μηχανή παραγωγής, πειθήνια ακολουθώντας τη γραμμικότητα που του επιβάλεις.
Μην ξεχνάς ότι τα όνειρα θεωρούνται επικίνδυνα για το κυβερνών σύστημα!!!!!!!!!!
Καλησπέρα τελευταίε μου και ευχαριστώ που πέρασα τόσο όμορφα στη σελίδα σου!
«…τα όνειρα θεωρούνται επικίνδυνα για το κυβερνών σύστημα»
Καταπληκτικό.
Νομίζω ότι στόχευσες κατευθείαν στην καρδιά της ανάρτησης. Πράγματι, οι προτροπές του ομιλητή κάνουν λόγο για καλλιέργεια των ανθρώπων και όχι για «κατασκευή» γραναζιών του συστήματος. Είναι ευχή μου κάποτε οι νέοι άνθρωποι να λαμβάνουν την παιδεία όπως την επαγγέλλεται ο Sir Robinson. Ίσως τότε να αλλάξουν πολλά πράγματα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Εξαιρετικά χρήσιμη ανάρτηση. Ήδη πρότεινα και σε άλλους να την δουν. Στον κόσμο των ιδεών όλα μα όλα ακούγονται τόσο σωστά και λογικά. Για το εκπαιδευτικό σύστημα για παράδειγμα είπε πράγματα που όντως αντικατοπρίζουν την κατάσταση που επικρατεί. Τόσο σε σχέση με τις ικανότητές μας όσο και με τη διάκριση και κατηγοριοποίηση της γνώσης και των δεξιοτήτων μας. Έτσι ήταν από πάντα και έτσι θα συνεχίσει να γίνεται. Η δημιουργικότητα είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψουμε μέσα μας μόνοι μας και ύστερα να προσπαθήσουμε να την κάνουμε επάγγελμα. Γιατί πολύ απλά αυτό μας γεμίζει. Όμως η νοοτροπία της διδασκαλίας γενικότερα συμβάλει στην απώλεια του εγώ μας γι ‘ αυτό που πραγματικά μπορεί να θέλουμε.
Μου έδωσες νόημα στην βραδιά απόψε Τελευταίε σ’ευχαριστώ!!
Πράγματι, η δημιουργικότητα και το ταλέντο είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψει ο καθένας, αλλά νομίζω ότι αν η παιδεία βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν καλύτερα για τον άνθρωπο. Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι η διαδικασία μέσα από την οποία περνάει ο άνθρωπος στα σχολεία είναι ικανή να διαμορφώσει το χαρακτήρα αλλά και να παγιώσει απόψεις. Υπό αυτό το σκεπτικό, ένας εξειδικευμένος εκπαιδευτικός θα μπορούσε να «πλάσει» πολύ καλύτερα ένα ταλέντο απ’ ότι μόνος του κάποιος.
🙂
Με πολύ χιούμορ ο άνθρωπος έθιξε πολύ όμορφα το θέμα της παιδείας, που χωλαίνει αναμφισβήτητα.Το θέμα είναι να γίνει κάποτε η ανατροπή.
Δυστυχώς, στο θέμα της παιδείας όλα είναι βασισμένα πάνω σε μια πατέντα που δεν βοηθάει τα παιδιά να αποκτήσουν σύμφωνα με τα χαρίσματα τους τα προσόντα εκείνα που θα τα κάνουν ενάρετους πολίτες. Γι αυτό και τα περισσότερα παιδιά έχουν πρόβλημα προσανατολισμού και χαραμίζονται εξαιρετικά ταλέντα.
Ομορφο το θέμα σου τελευταίε μου.
Την καλησπέρα μου
Μαίρη
Είναι γεγονός ότι πολλά παιδιά χαραμίζονται με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και αλλού. Και οι προτάσεις του Robinson μπορεί να ακούγονται ουτοπικές, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι ανεφάρμοστες. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης να γίνουν οι αλλαγές, αλλά όπως πολύ εύστοχα είπε πιο πάνω η Άννα, τα όνειρα θεωρούνται επικίνδυνα για το κυβερνών σύστημα!
Καταπληκτικές και οι δύο ομιλίες. Την πρώτη την είχα ξαναδεί και είχα μάλιστα σκεφτεί να της αφιερώσω μία ανάρτηση, με πρόλαβες, δεν πειράζει, την ξαναείδα και την απόλαυσα πάλι, είδα και την πιο πρόσφατη που δεν την είχα δει. Είναι πολλά που θέλω να σχολιάσω. Θα περιοριστώ στο πώς ο Κεν Ρόμπινσον θεωρεί την εκπαίδευση υπεύθυνη για το γεγονός πως πολλοί άνθρωποι δεν αγαπούν αυτό που κάνουν, μιλάει βέβαια για άλλες χώρες, είναι όμως σίγουρο πως το ίδιο συνέβαινε και εδώ όταν υπήρχαν δουλειές, γιατί τώρα τα πράγματα δυστυχώς έχουν αλλάξει.
Η τελευταία σου φράση Θωμά είναι το κλειδί για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. Τώρα πια δουλειά θέλουμε κι ας είναι οτιδήποτε. Η πολυτέλεια της επιλογής έχει πια περάσει ανεπιστρεπτί.
Πάντως, θα ήθελα και μια δική σου ανάρτηση για το ζήτημα που πραγματεύεται ο Robinson, οι απόψεις σου σίγουρα θα είναι εύστοχες.
Δεν ξέρω πώς ορίζεται το καλό για το μέλλον του παιδιού. Αφήστε τα παιδιά να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν. Δεν πειράζει κι αν πέσουν κάποια στιγμή, θα ξανασηκωθούν. Διακριτική καθοδήγηση χρειάζονται και γερά εφόδια. Τα παιδιά μας πρέπει να τα ακούμε .
Δεν καταλαβάινω τι φταίει και δεν μπορείς να αφήσεις σχόλιο. Μόνο εσύ μου το αναφέρεις. Απλά στην επιλογή ταυτότητας πρέπει να δώσεις τη δική σου.
Καληνύχτα
Την πρώτη σου παράγραφο την υπογράφω κι εγώ. Έχεις απόλυτο δίκιο.
Όσο για τα σχόλια, δε μου επιτρέπει ο blogger να αφήσω κανένα σχόλιο. Αν δεις σε άλλα ιστολόγια στο blogspot στα σχόλια υπάρχει η επιλογή Όνομα/Διεύθυνση URL. Αν θα μπορούσες να την ενεργοποιήσεις από τον πίνακα ελέγχου του ιστολογίου σου θα μου έκανες τη ζωή πολύ πιο εύκολη.
Περίμενα να βρω τον χρόνο για να μπορέσω ν’ ακούσω τις δυο ομιλίες και καλά έκανα και περίμενα, γιατί όντος είναι εξαιρετικές! 🙂
Το σημαντικότερο για τα παιδιά μας είναι να καταφέρουν να κάνουν αυτό που αγαπούν…επειδή όμως το σύστημα εδώ, όχι μόνο δεν τα βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση αλλά τα απροσανατολίζει και αναγκάζονται να σπουδάζουν θεολογία πχ ενώ θα θέλανε να γίνουν μηχανικοί αυτοκινήτων…κι εδώ έρχεται και ο ρόλος του γονέα…να σταματήσει να προβάλει στο παιδί του τα δικά του όνειρα, με αυτό τον τρόπο ο αδελφός μου βρέθηκε να σπουδάζει ιατρική στο Παρίσι (αφού ο πατέρας μου ήταν νευροχειρούργος) και μετά από δυο χρόνια που ανακαλύψαμε ότι αντί να σπουδάζει έκανε «ντόλτσε βίτα» , ο αδελφός μου, μας δήλωσε πως ήθελε να γίνει πιλότος…έτσι έγινε ένας εξαίρετος πιλότος… Άρα οι γονείς φέρουν μεγάλη ευθύνη!
Το παράδειγμα του πυροσβέστη… διδάσκει!
Το δεύτερο σημαντικό, είναι που η εκπαίδευση στην Ελλάδα (πάλι!), ασχολείται περισσότερο με τη διανοητική μόρφωση (μαθηματικά, φυσική κλπ) και θεωρεί περιττή την καλλιτεχνική εκπαίδευση, (η μουσική, ο χορός, ζωγραφική κλπ) που είναι απαραίτητα για τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού!
Ευχαριστούμε για τα video και εύχομαι εσύ και η οικογένεια σου να έχετε ένα όμορφο τριήμερο! :))
Άιναφετς, και οι δυο ομιλίες του Sir Robinson είναι πράγματι εξαιρετικές.
Ο αδερφός σου πολύ καλά έκανε κι έγινε πιλότος, πήρε την τύχη στα χέρια του και μπράβο του. Κάποιοι άλλοι όμως δεν είχαν ούτε τα μέσα ούτε τη δύναμη να το κάνουν αυτό, κι ένας από αυτούς είμαι κι εγώ. Βέβαια, οι συγκυρίες της ζωής με ευνόησαν και έχω μια ευτυχισμένη ζωή.
Όσο για την εκπαίδευση στην Ελλάδα που εστιάζει μόνο στη διανοητική μόρφωση αφήνοντας απέξω κάθετι καλλιτεχνικής φύσης, είναι δυστυχώς έτσι. Βέβαια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Robinson, λίγο πολύ έτσι είναι παντού. Απλώς στην Ελλάδα ίσως να το έχουμε τραβήξει στα άκρα, όπως και πολλά άλλα πράγματα άλλωστε.
Καλό τριήμερο και σε σένα, τα παιδιά σας και τον Παραμυθά. 🙂
Υ.Γ. Αλήθεια, πότε θα γνωριστούμε δια ζώσης; Πολύ θα ήθελα να σφίξω το χέρι της καλλιτέχνιδας πίσω από τις εικόνες των παραμυθιών των νεανικών μου χρόνων και του υπέροχου αφηγητή – πρωταγωνιστή τους…
Όταν κανείς διαθέτει την εσωτερική δύναμη και βάζει όλη του την καρδιά, όλο του το πάθος σε αυτό που αγαπά…η Ζωή τον ανταμείβει…και δεν νομίζω πως είναι ζήτημα τύχης…
Ξέρω «παιδιά» που έγιναν εξαίρετοι τεχνικοί, επιστήμονες, έμποροι, έγιναν Άνθρωποι και η οικογένεια τους όχι μόνο δεν είχε τα μέσα, αλλά τους έδιωξε από το σπίτι γιατί δεν έκαναν ότι αυτοί ήθελαν…δούλευαν τη μέρα και πήγαιναν σε νυχτερινά σχολεία, στη συνέχεια κατάφεραν και πήραν υποτροφίες και σπούδασαν στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης ή μπήκαν σε σχολές μακριά από τις πόλεις των γονιών και δούλευαν σερβιτόροι, σε βενζινάδικα, βοηθούσαν ηλικιωμένους και έκαναν το πάθος τους πραγματικότητα…Είδαμε σε απομακρυσμένα χωριά όπου δεν υπήρχαν φροντιστήρια, παιδιά να αριστεύουν ως μαθηματικοί, φυσικοί, τεχνικοί, γιατροί, νοσηλευτές κλπ κλπ…Γιατί άραγε;
Ναι, μας λείπει το πάθος και οι περισσότεροι περιμένουν από τη πολιτεία να τους τα προσφέρει…δυστυχώς αυτό δεν λειτουργεί έτσι και όσο περνούν τα χρόνια η πολιτεία θα βγάζει όλο και πιο πολλά τηλεκατευθυνόμενα ρομποτάκια!
Είμαι σίγουρη Κώστα, πως πολύ σύντομα θα συναντηθούμε..μέχρι τότε να προσέχεις τον εαυατό σου και την οικογένεια σου!
ΑΦιλιά! (Α=Αληθινά) :))
Έχεις απόλυτο δίκιο. Μας λείπει το πάθος. Κι έχω την αίσθηση ότι το έχουμε αντικαταστήσει με τον εφησυχασμό και την επανάπαυση της καθημερινότητάς μας.
Μακάρι να γνωριστούμε από κοντά, είναι ευχή μου.
Αυτό με το «Α» δεν το ήξερα ότι σημαίνει «Αληθινά». Είχα την εντύπωση πως το έχεις ως «μονογραφή» από το πρώτο γράμμα του ονόματός σου… «Άιναφετς»! Σου ανταποδίδω κι εγώ τα αληθινά φιλιά μου. 🙂
Χαχα! Μας αρέσει στη μπλογκοπαρέα να παίζουμε με τα αρχικά…όπως πχ ΔΝΤ!!!
Έτσι στο blog μου υπάρχει το μαγικό λεξικό όπου εξηγώ αυτά τα αρχικά πχ : Το ΑΦΓ…είναι Αγαπητέ Φίλε Γιάννη και εγώ είμαι η ΚΜΝΒ η Καλή Μάγισσα Νεράιδα του Βοσπόρου (γιατί μεγάλωσα στον Βόσπορο μέχρι 9 ετών!)
Δλδ…παίζουμε…γιατί καλό είναι να μη ξεχνάμε το παιδί που ζει μέσα μας και να του δίνουμε χαρά!!! 🙂
ΑΦ! 😉
Χα, χα, χα… ΟΚ ΚΜΝΒ. ΕΠΚ (=Είσαι Πολύ Καλή!). 🙂 🙂 🙂
Βόσπορο ε; Θα έχουν δει πολλά τα μάτια σου!
ΑΦ κι από εμένα!
Πόσο ταλαιπωρημένη η παιδεία στη χώρα μας…Πόσα πράγματα θα έπρεπε να αλλάξουν για να θεωρηθεί ουσιαστική παιδεία…καλησπέρα!!!
Πολλά πρέπει να αλλάξουν, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο ολόκληρο. Από τα λόγια του ομιλητή προκύπτει ότι σχεδόν σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο τα πράγματα είναι περίπου ίδια.
Την καλημέρα μου.
Όντας ακόμα μαθήτρια Λυκείου, εξακολουθώ να αποτελώ ένα από τα θύματα του » πανέξυπνου» εκπαιδευτικού μας συστήματος… Κι αυτό γιατί ο μαθητής, ιδιαίτερα αφού πατήσει τα 17 και εισαχθεί στη Β Λυκείου όχι μόνο καλείται, αλλά ουσιαστικά αναγκάζεται να σταματήσει να ονειρεύεται, να ερωτεύεται, να απολαμβάνει τη ζωή, να χαίρεται! Καλείται, σε μια ηλικία στην οποία δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ποιος πραγματικά είναι, τι θέλει και ποιος είναι ο προορισμός του σ’ αυτό το ταξίδι που ονομάζεται ζωή (γεγονός που φυσικά αποτελεί απόρροια των λανθασμένων εκπαιδευτικών στόχων) να πάρει μία από τις πιο βαρυσήμαντες και καθοριστικές αποφάσεις, σχετικά με το επαγγελματικό του μέλλον… Και όλοι υποκρίνονται πως αυτό είναι το απόλυτα φυσικό… Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ψυχή αυτού του άκρως ταλαιπωρημένου νέου που καθημερινά χτυπάται αλύπητα και στιβάζεται σε σκοτεινές αίθουσες παραμελημένων σχολικών κτιρίων…
Για να μην αναφερθώ στην παραπαιδεία, αλλά και στους βαριεστημένους εκπαιδευτικούς, που ναρκωμένοι μέσα στην δημοσιουπαλληλική τους ραστώνη, εστιάζουν απλά και μόνο στη διεκπεραίωση μιας βασικής ύλης… Και κάποιοι ούτε καν αυτό, πιστέψτε με!!! Ιδιαίτερα σε μια εποχή στην οποία όλοι μας βιώνουμε μια μείζονα εκπαιδευτική κρίση, πιστεύω ότι δεν είναι λογικό να θεωρούμε πλέον δεδομένο ότι ο κάθε μαθητής έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει τα δίδακτρα για κάποιο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, φροντιστήριο… Και παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα «καθηγητές» (δε θα ‘πρεπε καν να ονομάζονται έτσι, αμαυρώνεται η ίδια η λέξη) που αρνούνται να κάτσουν κάποια λεπτά παραπάνω ή να κάνουν ενισχυτική διδασκαλία, παραπέμποντας οι ίδιοι τους μαθητές στους φροντιστηριούχους και μάλιστα μιλώντας τους και άσχημα γιατί τόλμησαν να ζητήσουν μια τέτοια βοήθεια! Και μιλώ καθαρά από προσωπική εμπειρία…
Πού έχουμε φτάσει… Και ρωτάμε γιατί η χώρα μας, αλλά και όλος ο πλανήτης θα μπορούσα να πώ, έχει περιπέσει σε μία εξαθλιωτική κατάσταση… Μα γιατί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου, δεν οικοδομούνται αυτόνομες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που αγωνίζονται ατέρμονα να αγγίξουν την αυτοπραγμάτωση… Χτίζονται, αντίθετα, άνθρωποι μονομερείς, άψυχα και τεχνοκρατικά «μηχανήματα» χωρίς ουσιαστική, ανθρωπιστική παιδεία, αξίες και πάγια ιδανικά…
Υπέροχο το κείμενο σου και όμορφες οι παραπομπές σου στα απολαυστικά αυτά και απόλυτα ορθά βιντεάκια!!! Χίλια συγγνώμη αν σε κούρασα με το μεγάλο μου αυτό σχόλιο, αλλά όλα αυτά τα υπόκειμαι καθημερινά και ένιωσα ότι έπρεπε να τα βγάλω!!! Να ‘σαι πάντα καλά και να ‘χεις το πιο όμορφο τριήμερο! 😀
justwannafeel, μέσα από την καρδιά μου, και το λέω με όλη την ειλικρίνειά μου, σου ζητώ συγγνώμη γιατί ένα κομμάτι της ευθύνης για την κατάντια της παιδείας μου ανήκει. Βέβαια, ζητώντας μόνο συγνώμη δεν αλλάζει κάτι. Να είσαι όμως σίγουρη πως προσπαθώ κι εγώ από τη μεριά που βρίσκομαι να κάνω ότι καλύτερο μπορώ.
Διαβάσαμε το σχόλιό σου με τη γυναίκα μου και συμφωνήσαμε και οι δυο ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Δυστυχώς η κατάσταση είναι αυτή που περιγράφεις. Ίσως και χειρότερη σε μερικές περιπτώσεις. Γράφεις «αναγκάζεται να σταματήσει να ονειρεύεται, να ερωτεύεται, να απολαμβάνει τη ζωή, να χαίρεται». Τι πιο μεγάλο πράγμα από ένα παιδί της ηλικίας σου να ονειρεύεται και να ερωτεύεται; Κι όταν λέμε έρωτα δεν εννοούμε βεβαίως μόνο το τρανό εκείνο αίσθημα προς το αντίθετο φύλο. Αλλά για το όραμα μιας ιδέας, ενός οράματος, ενός στόχου. Αν δε σου κάνει κόπο ρίξε μια ματιά εδώ. Είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο και η παιδεία, έτσι όπως δρα στη χώρα μας, φροντίζει να τον εξαφανίζει.
Αγαπητή μου justwannafeel, που δε γνωρίζω το όνομά σου, από τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι κι εκφράζεσαι, σίγουρα θα έχεις μεγάλη προκοπή στη ζωή σου. Άνθρωποι σαν εσένα ξεχωρίζουν και προχωρούν μπροστά. Μη φοβάσαι τίποτα, κι αν θες τη συμβουλή μου, χρησιμοποίησε το ίδιο το σύστημα που σε καταπιέζει και το απεχθάνεσαι για να γίνεις δυνατότερη από αυτό και να το νικήσεις. Σου το εύχομαι ολόψυχα.
Αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να αφιερώσω μια ανάρτηση βασισμένη στο σχόλιό σου.
Καλώς ήρθες στο ιστολόγιό μου. Ελπίζω να τα λέμε συχνά. Θα περάσω κι από το δικό σου ιστολόγιο σίγουρα… 🙂
Δεν χρειάζεται να απολογείσαι για τίποτα! Είμαι 1000% σίγουρη, κι απ’ τις υπέροχες αναρτήσεις σου αλλά κι απ’ την απάντησή σου αυτή που με συγκίνησε απίστευτα, κι αυτό το λέω με όλη μου την καρδιά μου, ότι όποιος συντελεστής της παιδείας κι αν είσαι, θα κάνεις τη δουλειά σου όχι μόνο αξιόλογα, αλλά πάνω από τέλεια. 🙂 Πόσο τυχεροί αυτοί που γεύονται που τους καρπούς της!!!
Σ’ ευχαριστώωωωω απεριόριστα για τα όλα τα γλυκά σου λόγια και για τις ευχές σου, πραγματικά ευχαριστώ!!! 😀 Σημαίνει πάρα πολλά για μένα!!!!!!! Και φυσικά θα ‘ταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ τιμή για μένα να αφιερωθεί κάποια ανάρτηση στο σχόλιο μου!
Ζητάω χίλια συγγνώμη αν ήμουν έστω και σε ένα σημείο παραπάνω κάπως επιθετική σε όσα ανέφερα, δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου σε καμία περίπτωση! Αυτό που ήθελα μόνο ήταν να παραθέσω κάποιες από τις προσωπικές μου απόψεις και βιώματα σχετικά με την παρούσα κατάσταση της παιδείας.
Φυσικά, θα χαρώ απίστευτα να σε δώ στο δικό μου ιστολόγιο κάποια στιγμή! Κάτι τέτοιο θα ‘ταν, επίσης, μεγάληηη μου τιμή!
Ελπίζω να συζητάμε όσο το δυνατόν συχνότερα, το απολαμβάνω εξαιρετικά!!! Και καλώς σας βρήκα!! Κι εσύ κι η οικογένειά σου εύχομαι να ‘χετε ένα μαγευτικό απόγευμα!!! 😀
YΓ1: Διάβασα το κείμενο σου σχετικά με τον Έρωτα και ειλικρινά,το… ερωτεύτηκα!!! 😀 Είναι απίστευτο!!!!:)
YΓ2: Μήπως θα ΄πρεπε να μιλάω στον πληθυντικό;;;;
Justwannafeel, για να μη με παρεξηγήσεις, θέλω να σου πω ότι δεν είμαι εκπαιδευτικός. Δημόσιος υπάλληλος είμαι, κλεισμένος πίσω από ένα γραφείο και υπηρετώ επάξια τη γραφειοκρατία! Όταν είπα ότι σου ζητώ συγγνώμη εννοούσα ότι, δυστυχώς, με την ψήφο μου κι εγώ τόσα χρόνια έχω δώσει δύναμη στους ασήμαντους που μας κυβερνάνε και μεταξύ των άλλων έχουν φτάσει την παιδεία σ’ αυτό το κακό χάλι που βρίσκεται σήμερα. Η μοναδική μου σχέση με την παιδεία είναι ότι εγώ ακόμα μαθαίνω και «σπουδάζω». Τον κόσμο γύρω μου και τους ανθρώπους. Και ότι άλλο μου αρέσει. Κι ότι μαθαίνω φροντίζω να το διδάξω και στους γύρω μου, στην οικογένειά μου.
Συγνώμη μη ζητάς, δεν υπήρξες καθόλου επιθετική. Απλώς είπες τα πράγματα με το όνομά τους. Και καλά έκανες. Ξέχωρα απ’ αυτό όμως, ποτέ να μη ζητάς συγνώμη για κάτι που κάνεις ή πιστεύεις βαθιά μέσα σου. Δεν υπάρχει λόγος ούτε πρέπει. Το μόνο ίσως που θα μπορούσες να κάνεις είναι να αμφισβητείς διαρκώς τις πεποιθήσεις σου. Να λες στον εαυτό σου ότι πιθανόν να μην έχει δίκιο, χωρίς βέβαια να σταματάς εκεί αλλά να ψάχνεις με τα μάτια και το μυαλό σου ανοιχτά για το σωστό και το δίκιο. Για όλα τα θέματα. Και να θυμάσαι πάντα ότι αυτοί που σε αγαπάνε πραγματικά και μπορούν να σε κατευθύνουν σωστά είναι οι γονείς σου, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Αυτό όμως μη σε κάνει να εφησυχάζεις, να τους κρίνεις κι εκείνους, αλλά πάντα με το μυαλό ανοιχτό!
Αν υποθέσουμε ότι είσαι 17 χρονών, τότε εγώ έχω τα διπλάσια σου χρόνια και κάτι ακόμα, αφού κοντεύω τα 39! Το μυαλό μου βέβαια έχει μείνει λίγο πίσω, γύρω στα 30! Η ψυχή μου ακόμα πιο πίσω, είναι δεν είναι 20!!! Οπότε δε χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό. Ποτέ δε μου άρεσε ο πληθυντικός, εκτός κι αν όντως προδίδει σεβασμό. Ο πληθυντικός ευγενείας είναι μια γαλλική “εφεύρεση” που δε τη συμπάθησα ποτέ μου γιατί κρύβει βαθιά υποκρισία. Άρα ο ενικός είναι μια χαρά! 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενό μου. Πιθανόν να σου αρέσει κι αυτό, αλλά αν το διαβάσεις ρίξε μια καλή ματιά και στα σχόλια.
Κώστας.
Καταρχάς, για να μη με φωνάζεις justwannafeel, με λένε Τόνια και είμαι μαθήτρια της Β’ Λυκείου..:-) Ξέχασα να το αναφέρω και πριν…
Τι κρίμα που δεν είσαι εκπαιδευτικός! Οι μαθητές σου θα ήταν κυριολεκτικά πολύυυ τυχεροί!!!! Γι΄αυτό η παιδεία μας πάει όπως πάει άλλωστε! Γιατί άνθρωποι τόσο χαρισματικοί σαν κι εσένα περιορίζονται στα γραφεία, ενώ στις αίθουσες κυριαρχούν οι πλέον ακατάλληλοι… Χωρίς πάθος, χωρίς όρεξη, χωρίς αγάπη για τα παιδιά…
Τέλος πάντων… Ειλικρινά, ευχαριστώ για τις γλυκές και απίστευτα σοφές σου συμβουλές! Δυστυχώς ή ευτυχώς είμαι απ’ τους ανθρώπους που, απ’ τη φύση μου, ποτέ δεν είμαι σίγουρη για τις απόψεις μου, αλλά ούτε καν για τον ίδιο μου τον εαυτό… Αυτό είναι βέβαια άκρως βασανιστικό για εμένα, αλλά τουλάχιστον αγωνίζομαι, πάντοτε και όσο μπορώ,να μάθω κάτι παραπάνω, να γίνω λίγο καλύτερη…
Όσο για τον ενικό και τον πληθυντικό, νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο, και είμαι σίγουρη ότι στην καρδιά είμαστε συνομήλικοι!!!! 🙂
Το άρθρο σου θα το διαβάσω οπωσδήποτε λεπτομερώς, με την πρώτη ευκαιρία που θα βρώ αρκετό χρόνο!!
Ευχαριστώ για την υπέροχη αυτή συζήτηση κι ελπίζω να τα πούμε και πάλι πολύ σύντομα! Ό,τι καλύτερο εύχομαι! 😀
Τόνια να είσαι καλά! Θα τα λέμε συχνά από εδώ και μπρος. Κι αν μου ζητούσες μια συμβουλή, αυτή θα ήταν να επικεντρωθείς φέτος και του χρόνου στο διάβασμά σου. Αν μου τη ζητούσες… 🙂
Καλό σου βράδυ.